യാത്രയാക്കുന്നു സഖീ ,
നിന്നെ ഞാന്‍ മൌനത്തിന്റെ
നേര്‍ത്ത പട്ടുനൂല്‍ പൊട്ടിചിതറും പദങ്ങളാല്‍!
കരയാനുഴറീടും
കണ്ണുകള്‍ താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട്
വരനോടൊപ്പം നീയാ-
വണ്ടിയിലിരിയ്ക്കുമ്പോള്‍
വാക്കിന് വിലപിടി-
പ്പേറുമീ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും '
എന്നല്ലാതെന്തോതും ഞാന്‍
-------------------
------------
-------------
നിന്റെയീ മൌനസ്വപ്ന
നൌകയിലിട്ടീടുന്നു
രണ്ടു വാക്കുകള്‍ മാത്രം
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും '
നവദമ്പതികള്‍ക്ക്
ഭാവുകമാശംസിപ്പാന്
കവിയും മോദം പൂണ്ടു
മിത്രങ്ങള്‍ ചുറ്റും നില്‍പ്പൂ
നിരഖം സമ്പത്തിന്റെ
മച്ചിലെയ്ക്ക് എന്നാലും
പിരിയും നിന്നെക്കാന്കെ-
ക്കുണ്ഠിതഭാരത്താലെ
കണ്പീലി നനയുന്നു
യാത്രോക്തിയുരചിടും
നിന്‍ പ്രിയമാതവിന്നു-
മച്ഛനും സഹജര്‍ക്കും
വാടിയ മലര്‍മാല്യ-
സൌരഭ്യമാവ്യക്തമാം
വേദനകണക്കല-
തള്ളുമാ മുറിയ്ക്കുള്ളില്‍
ചിരിയാല്‍ സ്നേഹം വീശും
നിന്‍ യുവഭാര്‍ത്തവിന്റെ-
യരികില്‍ ,വ്രീളഭാര-
നമ്രയായ്,നിശബ്ദയായ്
കയ്യിലെക്കളിചെണ്ടില്‍
നഖത്താല്‍ നുള്ളിക്കൊണ്ട്
നിയ്യിരിയ്ക്കുന്നു പുത്തന്‍-
വെണ്ണക്കല്‍ പ്രതിമ പോല്‍
എന്തോക്കെയാവാം സഖീ,
നീ ഹൃദി തലോലിയ്കും
ചിന്തക;ളെന്തോക്കെയോ കിനാവുകള്‍?
ആദ്യത്തെ രജനി' തന്‍
മോഹനസ്മരണയോ,
കാത്തുനില്ക്കുമാ നവ്യ-
ജീവിതപ്പോലിമയോ
എന്താവാ,മിന്നീ യാത്രാ-
വേളയില്‍ത്തോഴീ,നിന്റെ-
യന്തരംഗത്തില്‍ വന്ന്
വീണിടുമാചിത്ത്രങ്ങള്‍?
എന്തുമാകട്ടെ-പക്ഷെ-
യവിടെയ്ക്കെറിയുന്നൂ
രണ്ടു വാക്കുകള്‍ ഞാനും;
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും!'
ആയിരം വികാരങ്ങ-
ളായിരം സങ്കല്‍പങ്ങ-
ളായിരം വ്യാമോഹങ്ങ-
ളിവയില്‍ മുങ്ങിത്തപ്പി
പണ്ടത്തെക്കളിതോഴന്‍
കാഴ്ചവെക്കുന്നു മുന്നില്‍
രണ്ടു വാക്കുകള്‍ മാത്രം:
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പഴും'
മരിയ്ക്കും സ്മ്രിതികളില്‍
ജീവിച്ചു പോരും ലോകം
മറക്കാന്‍ പഠിച്ചത്
നേട്ടമാണെന്നാകിലും-
ഹസിയ്ക്കും പൂക്കള്‍ പൊഴി-
ഞ്ഞില്ലെങ്കിലൊരുനാളും
വസന്തം വസുധയില്‍
വന്നിറങ്ങി;ല്ലെന്നാലും...
വ്യര്ത്ഥമായാവര്‍ത്തിപ്പൂ
വ്രണിത പ്രതീക്ഷയാല്‍
മര്ത്യനിപ്പദം രണ്ടും:
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും'
നിഷ്ഫലം,നിരാലംബം,
നിരര്‍ത്ഥം മറവിതന്‍
പുഷ്പവീഥിയില്‍ രണ്ടു
മുള്ള് പാവുന്നു മൂഢന്‍.
മോട്ടിനെക്കെട്ടിപ്പിടി-
ച്ചുമ്മവെച്ചുണര്‍ത്തിയ-
പ്പട്ടിളം ചെവികളി-
ലുരപ്പൂ മണിതെന്നല്‍
'മറക്കില്ല ഞാ' നിന്ന
മന്ത്രത്തെ-ഞൊടിയ്ക്കുള്ളില്‍-
പ്പറന്നു മായുന്നേരം
വിസ്മരിക്കുവാന്‍ മാത്രം.
പുണരാന്‍ പാഞ്ഞെത്തീടു-
മോരോരോ തിരയെയു-
മണച്ചു മാറില്‍ചേര്‍ക്കെ
മന്ത്രിപ്പൂ മണല്‍ത്തീരം:
'മറക്കില്ലൊരുനാളും'
കഷ്ടമാക്കള്ളം കേട്ട്
ചിരിപ്പൂ കടല്‍കാറ്റ്;
കണ്ണ് പൊത്തുന്നു താരം.
എങ്കിലും പിരിയുമ്പോളര്‍ത്ഥിപ്പൂ
സകലരും സങ്കടസമന്വിതം
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും '
ലോലമിക്കടലാസുതോണികളൊഴുക്കുന്നു
കാലത്തിന്‍ നൂലെത്താത്ത കയത്തില്‍ ഞാനും തോഴീ
വേദന വിറങ്ങലിച്ചോരെന്‍ കയ്യാ,ലിന്നു വേര്‍പെടും
സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ നിനക്ക് ചിരിപ്പാനായ്
ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും
പണ്ടാത്തെക്കാടും മേടും
പൂക്കളം വിതാനിക്കുമാക്കുന്നിന്‍ പുറങ്ങളും
രണ്ടു കൊച്ചാത്മാവുകളവിടങ്ങളില്‍ വെച്ച്
'പണ്ടത്തെ രാജാവിന്റെ ' കഥകള്‍ പറഞ്ഞതും;
പിന്നെയും കാലം പോകെ-
യവരെങ്ങെങ്ങോവെച്ചു
സുന്ദരവാഗ്ദാനങ്ങള്‍ കൈമാറിക്കളിച്ചതും
ആയിരം സ്വപ്നങ്ങളെപ്പിഴിഞ്ഞ ചായം കൊണ്ട്
മായാത്ത സങ്കല്പങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ വരച്ചതും
വാകപ്പോമാനം കന്നിട്തെന്നലിലലയുമ്ബൊല്
മൂകമാം മാവിന്തോപ്പില്‍ മധ്യഹ്നമുരങ്ങുമ്പോള്‍
ആ മനിമാചിന്‍ കൊനിളിരുന്നിട്ടവരേതോ
പ്രേമകാവ്യത്തില്‍ക്കൂടി ഒന്നയിച്ചരിച്ചതും;
ഇടയില്‍ പരസ്പരം മൂകരായ്‌ നോക്കികൊക്ണ്ട്
ച്ചുടുവീര്‍പ്പുകള്‍ വിട്ടു സമയം കഴിച്ചതും;
അറിയാതന്യോനമാങ്ങരിഞ്ഞും കണ്ടെത്തിയും
അവര്‍തന്‍ വികാരങ്ങള്‍ ഒന്നയിച്ചമഞ്ഞതും...
ഭാസുര ദാമ്പത്യത്തിന്‍
മനിമെടയില്‍ സ്വൈരം നീ സഖീ,യമാരുമ്പോള്‍
ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും
വണ്ടി നീങ്ങുന്നു മെല്ലെ;
വൈകിയ പാന്തന്മാരോ മണ്ടുന്നു
കുതിചെരി വീഴുന്നു മുറികളില്‍
ചൂലത്താല്‍ ചിരിച്ചാര്‍ത്തു
ജീവിതതുല്യം മുന്നില്‍ നീലുമാ പാലത്തിങ്കല്‍
സര്‍വവും മാന്ജീടാവേ
ഏകനായ് നിഷ്പണ്ടാനായ്
അവ്യക്ത ചിന്താഭാര
ദൂനനായുരപ്പൂ ഞാന്‍ വായുവോടത് മാത്രം
അകലെപ്പുരപ്പെട്ട മനിനാടത്താല്‍ക്കാലം
വികലാം ചിരിയ്ക്കുന്നു-
വെന്കിലുമെന് വാക്കുകള്‍,
ഇടറും തെക്കന്‍ കാറ്റിന
കണ്ടത്തിളിരിപ്പതു അടര്‍ന്നു പാറും
രണ്ടു പനിനീര്‍ ദളങ്ങള്‍ പോല്‍
(പി ഭാസ്കരന്‍ )
No comments:
Post a Comment