എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ മണ്ണില്‍
നീ നട്ട അനുരാഗത്തിന്റെ
വിത്ത് ഒരു അപ്പൂപ്പന്‍താടി വള്ളിയായ് പൊട്ടിമുളച്ചു.ആത്മാവിലെ സ്നേഹവും
ആത്മാര്‍ത്ഥതയും വലിച്ചെടുത്ത്
എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ
തിളയ്ക്കുന്ന അടിത്തട്ടിലേയ്ക്ക് അത് വേരുകള്‍ പടര്‍ത്തി.
സ്വാര്‍ത്ഥത കൊണ്ട് ഞാനത് നനച്ചു.
പെയ്തൊഴിഞ്ഞ് പോകുമായിരുന്ന
അസൂയയെ പേടിച്ച് ഞാനതിന് മൗനത്തിന്റെ വേലി കെട്ടി.
ഒരു ഫെബ്രുവരി മാസത്തില്‍
അതില്‍ ഒരു കായ് വിരിഞ്ഞു.
വിരഹത്തിന്റെ മാര്‍ച്ച് മാസത്തില്‍
ആ കായ് പൊട്ടിപ്പിളര്‍ന്നു.
ഒരായിരം അപ്പൂപ്പന്‍താടികള്‍ വിരിഞ്ഞിറങ്ങി.
ഒരുനിമിഷം കൊണ്ട് നീ നട്ട വിത്ത്
ഒരു ജന്മം കൊണ്ട് എണ്ണിയാല്‍ തീരാത്ത
അപ്പൂപ്പന്‍ താടി നാരുകള്‍ എനിക്കേകി.
എന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെയും ആത്മാവിന്റെയും
വിത്ത് നിന്റെ മോഹത്തിന്‍ നാരുകളില്‍ തൂങ്ങി,
നാളെകളിലേയ്ക്ക് പറക്കുവാനായി വെമ്പി.
പക്ഷേ, കടപ്പാടിന്റെ വേനല്‍ മഴ
എന്റെ വിത്തിനെ നീയാകുന്ന
മോഹങ്ങളില്‍ നിന്നും അറുത്തു മാറ്റി
എവിടെയോ ഞെട്ടറ്റ് വീണ്
കാത്തിരിക്കുകയാണ് ഞാന്‍
വീണ്ടും പൊട്ടിമുളച്ച് മോഹത്തിന്റെ
നാരുകളില്‍ കടിച്ചു തൂങ്ങി പറന്നീടുവാന്‍
കാത്തിരിക്കുകയാണ്
ജൂണിലെ മഴയ്ക്കായ്....
-ശ്യാം.പി.എസ്
No comments:
Post a Comment