മൃദുലം

നിന്‍റെ നേര്‍ത്തു നീണ്ട വിരലുകളില്‍
എന്‍റെ ഹൃദയ സ്പന്ദനമുണ്ട്
നിന്‍റെ രക്തവര്‍ണമാര്‍ന്ന ചുണ്ടുകളില്‍
ഞാന്‍ നട്ടുവളര്‍ത്തിയ ഉമ്മയുടെ മരമുണ്ട്
നിന്‍റെ തുടുപ്പോലുന്ന കവിളില്‍
ഞാന്‍ നുള്ളിവെച്ച നിലാവിന്റെ നുണക്കുഴിയുണ്ട്
നിന്‍റെ നെറ്റിയില്‍ ഞാന്‍ തൊട്ടുതന്ന
എന്‍റെ രക്തത്തിന്റെ ചാന്തുപൊട്ടുണ്ട്
നിന്‍റെ മുടിയുടെ നിബിഡ വനത്തില്‍
എനിയ്ക്കായി ഒരു വനവാസമുണ്ട്
നിന്‍റെ പുരികങ്ങളില്‍
എനിയ്ക്ക് കുലയ്ക്കാന്‍ ഓരോ വില്ലുണ്ട്
നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ എനിയ്ക്ക് ദാഹം തീര്‍ക്കാന്‍
ഓരോ തുള്ളി വിഷമുണ്ട്.

(സാബു ഷണ്മുഖം )




പ്രഭാതത്തില്‍
മഞ്ഞുതുള്ളിയെ സൂര്യരെശ്മി എന്നപോലെ
ബാല്യത്തില്‍
ഒരു ബാലികയെ ഞാന്‍ പ്രേമിച്ചു
അവള്‍ ഉരുകി അപ്രത്യക്ഷയായി
കൌമാരത്തില്‍
കടമ്പുമരത്തെ വസന്തമെന്നപോലെ
ഒരു കുമാരിയെ ഞാന്‍ പ്രേമിച്ചു
അവള്‍ പൂത്തുകൊഴിഞ്ഞുപോയി
യാവ്വനത്തില്‍
പട്ടുചേലയെ അഗ്നിയെന്നപോലെ
ഒരു യുവതിയെ ഞാന്‍ പ്രേമിച്ചു
അവള്‍ ദഹിച്ചു ചാമ്പലായി

(ചുള്ളിക്കാട് )