അജ്ഞാതന്റെ കുറിപ്പ്

വിരല്‍ തുമ്പിലൂടൂര്‍ന്നിറങ്ങിയ മഴത്തുള്ളികള്‍

‍എന്റെ കണ്‍പോളകള്‍ക്കിടയില്‍ കോരിയിട്ടുകൊണ്ട്‌

നീ പറഞ്ഞു....

"ഇതെന്റെ ആത്മാവാണ്‌, കാത്തുകൊള്‍ക.."

പിന്നീടൊരിക്കല്‍,

കരുതിവെച്ച നിറക്കൂട്ടുകള്‍കൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ തീര്‍ത്ത വാക്കൊന്നും

ആത്മാവില്ലെന്ന് നീ പറഞ്ഞപ്പോള്‍,

കരിമേഘങ്ങള്‍ തകര്‍ത്തു പെയ്തിരുന്ന ഒരു രാത്രിയില്‍

‍എന്നോടു യാത്ര പറഞ്ഞപ്പോള്‍,

ഞാന്‍ പാടുപെടുകയായിരുന്നു....

എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ കണ്ണീര്‍ പൊടിയാതിരിക്കാന്‍...

ഇന്ന്,

മറ്റൊരു മഴക്കാല രാത്രിയില്‍,

ഏകാന്തമായ എന്റെ ഇടനാഴിയിലെ ജനലഴികളിലൂടെ

അരിച്ചെത്തുന്ന നിന്റെ ഒര്‍മകളില്‍

‍എന്റെ ഹൃദയം വിങ്ങിപ്പൊട്ടുമ്പോഴും

ഞാന്‍ പാടു പെടുകയാണ്‌.......

എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ കണ്ണീര്‍ പൊടിയാതിരിക്കാന്‍...

നീയെന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ച നിന്റെ ആത്മാവ്‌ നഷ്ട്ടപ്പെടാതിരിക്കാന്‍....!!! 

കവിയെ പ്രണയിക്കരുത്‌.

കവിയെ ഒരിക്കലും പ്രണയിക്കരുതു,

നിന്റെ പ്രണയത്തെ

വാരികകള്‍ക്കയച്ചു കൊടുക്കും

നിന്റെ പ്രണയത്തെപ്പറ്റി

നിനക്കു മനസ്സിലാവാത്ത ഭാഷകളില്‍ എഴുതും.

നിന്റെ വികാരങ്ങളെ

ഉത്തരാധുനികതെയിലേക്കു മാറ്റിയവന്

‍ചായ കുടിക്കും.

ഒടുവില്‍ നീ തന്നെ അവനെന്നും

അവന്‍ തന്നെ നീയെന്നും പറഞ്ഞു

മറ്റാരെയെങ്കിലും പ്രണയിക്കും

(ഹാരിസ്‌ എടവണ്ണ)

അക്വേറിയം

വിശക്കുന്നുണ്ട്,
ചില്ലുകൂട്ടിലെയരഭാഗം
നിറഞ്ഞ വെള്ളത്തില്‍
നീന്തി തുടിയ്ക്കുന്ന
സ്വര്‍ണ്ണ മീന്‍‌കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്.

ചോദിക്കുന്നുണ്ട്,
ചെകിളകളുയര്‍‍ത്തി
ചില്ലില്‍ ചുണ്ടുകൊണ്ടിടിച്ച്
സ്വര്‍ണ്ണ ചിറകുകള്‍ വീശി
കഴിക്കാനെന്തെങ്കിലുമെന്ന്.

അലറുന്നുണ്ട്,
കൊത്തി നുറുക്കികൊടുക്കുവാന്‍
ഏറെയില്ലെയിനിയും നിന്റെ
സ്വപ്നങ്ങളെന്ന് ഉച്ചത്തില്‍
ആരോ ഉള്ളില്‍.

പിടയുന്നുണ്ട്,
നുറുക്കുമ്പോള്‍ തെറിച്ച
സ്വപ്നശകലങ്ങളും, കവിള്‍
ചുട്ടു പൊള്ളിച്ച് ചാലുകീറിയ
ഉപ്പുനീരും വീണെവിടൊക്കയോ.

ചിരിയ്ക്കുന്നുണ്ട്,
കൊത്തി വിഴുങ്ങിയെല്ലാ-
മുള്ളിലാക്കി, നീന്തി തുടിച്ച്
ഇനി നിന്നെയിട്ടു തരൂയെന്ന
ഭാവത്തിലവരുടെ കണ്ണുകള്‍.

നുറുക്കുവാനുണ്ട്,
വിശിഷ്ടഭോജ്യമായ്
കൊടുത്തിടാനെന്നെ
തന്നെയിനിയെന്റെ
സ്വര്‍ണ്ണ മീന്‍‌കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്

(ഡോണ മയൂര)

രണ്ടു കവിതകള്‍

മറുപടികള്‍

ഓരോ ചുംബനങ്ങള്‍ക്കും
മാനത്തു നിന്ന്
പൊട്ടി വീഴുന്ന
അനേകായിരം
മഴത്തുള്ളികളുടെ
മറുപടികളുണ്ട്

കാവ്യപര്‍വ്വം

ഓരോ കവിതയും
അന്വേഷണക്കുറിപ്പുകളാണ്
നിഷേധമാണ്
അനുകൂലിക്കലാണ്
കലാപവും പോരാട്ടവുമാണ്
സംഗീതവും ഉര്‍വ്വരതയുമാണ്
ഋതു സംഗമവും
സംക്രമവുമാണ്
കവിതയുള്‍ക്കൊള്ളാത്തതൊന്നും
ജീവിതമുള്‍ക്കൊള്ളുന്നില്ല
ഋജുരേഖിയായ കാറ്റ്
പിരിശംഖിലൂടെ
വളഞ്ഞിറങ്ങി വരുമ്പോലെ
കവിമുറിയിലേക്ക്
കടന്നു വരിക..!!

- അനൂപ്.എം.ആര്‍

നിനക്കുള്ളത്....

ഈ പുഷ്പം
എന്നില്‍ വിരിഞ്ഞ സ്വപ്നമാണ്
ഇവയെ നീ സ്വീകരിക്കുക
നിന്നില്‍ നടുക
ചുംബനങ്ങളീലൂടെ വളര്‍ത്തുക
എന്നെയും നിന്നെയും
ഒന്നിപ്പിക്കാനുള്ളത്
ഇനി
ഒരു വണ്ടിന്റെ ദൂരം മാത്രം

(ജിനു)

അകല്‍ച്ച

ഞാന്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്
നിന്റെ ചിരി
ഒരു ശിക്ഷയാണ്.
ഞാന്‍ ഏറ്റിട്ടുണ്ട്
നിന്റെ മൗനം
ഒരു തീക്കൂനയാണ്.
ഞാന്‍ വീണിട്ടുണ്ട്
നിന്റെ നോട്ടം
ഒരു നീലിച്ച ഗര്‍ത്തമാണ്.
ഇപ്പോള്‍ നീ എവിടെയാണ്?
ഞാന്‍ എവിടെയാണ്?
അറിയില്ല.
അറിയാത്തിടത്ത് നമ്മളുണ്ട്.
പിരിഞ്ഞുപോകാന്‍ ആവാത്തവിധം
അകന്നിട്ട്..

പവിത്രന്‍ തീക്കുനി

സത്യവാങ്മൂലം

നീ വസന്തം.

ഞാന്‍
വസന്തം കഴിഞ്ഞുമാത്രം
എത്തുന്ന വേനല്‍.

ഇരവിഴുങ്ങുന്ന
പെരുമ്പാമ്പിനെപ്പോലെ

മെല്ലെ മെല്ലെ
നിന്നെയപ്പാടെ വിഴുങ്ങി,
ഇലന്തമരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍
വെയിലുകായുന്ന നേരം,

നിന്നെ കാണ്മാനില്ലെന്ന്‌
നിന്നെ കണ്ടിട്ടേയില്ലെന്ന്‌
ഉള്ളാല്‍ മാത്രമേ നിന്നെ
അറിയുകയുള്ളൂ എന്ന്‌...

ഞാന്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു
പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും.

ഡോണ മയൂര

ഉണ്ട്, ഇല്ലാത്തതുപോലെ

ഞാന്‍ നിന്റെ ഉള്ളില്‍
ഉണ്ട്, ഇല്ലാത്തതുപോലെ

കാറ്റുറങ്ങിയപ്പോള്‍
ആകാശത്തിന്റെ താരാട്ട്.
ആകാശമുറങ്ങിയപ്പോള്‍
നീ വന്നു, വരാത്തതുപോലെ
മണ്ണിന് മുല കൊടുത്ത്
നീ പോയി, പോകാത്തതുപോലെ.

മരണമാകുമ്പോള്‍
ഇറക്കിക്കിടത്താന്‍ മടിത്തട്ടുമായി,
തോരാതെ കരയുന്ന മുഖം
ഒപ്പിയെടുക്കാന്‍ പട്ടുതൂവാലയുമായി,
നീ വരും.

ആട്ടിന്‍ കുഞ്ഞിന്റെ ഇളംചുണ്ടിനായി
പുല്‍ക്കൊടി ദാഹിക്കും പോലെ
നനഞ്ഞ ചുണ്ടുകൊണ്ട്
എന്നെ നക്കിത്തിന്നാന്‍
നീ വരും.

കാടും നാടും കടന്ന് കുന്ന് കേറി
അലഞ്ഞു ചുറ്റുന്ന നഗ്നതയാണ് നീ.
ഓര്‍മ്മകളെ മുലപ്പാലില്‍ വെളുപ്പിക്കുന്നവള്‍
കാട്ടുതീയിന്റെ നിലവിളിയില്‍ പിറന്നവള്‍
ആവിയടുപ്പിലെന്ന പോലെ വെന്തു കലങ്ങി
നിന്റെ ഉടല്‍ വേദനയുടെ താഴ്വാരം,
പ്രണയത്തിനൊഴുകിയെത്താന്‍
ഹൃദയത്തിന് ഉഴവുചാലാകാന്‍.

ഞാന്‍ നിന്റെ ഉള്ളിലിരിക്കുന്നത്
എന്നെ കരയിക്കാന്‍ മാത്രമോ?

മുറിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ മാത്രം
മാംസം അപ്പമാകും
രക്തം വീഞ്ഞാകും.

എന്റെ ദാഹം ഒഴുകിയെത്തും
നിന്റെ വെഞ്ചരിച്ച അന്നവെള്ളത്തില്‍.

നിന്റെ ചോരയില്‍ നിന്നുമാണ്
വാക്കുകള്‍ പഠിച്ചത്
മുറിവുകളില്‍ നിന്നുമാണ്
പ്രണയം മുങ്ങി നിവര്‍ന്നത്.

കനലില്ലാത്ത തീയില്‍ വെന്ത്
മുറിവില്ലാത്ത വ്രണത്തില്‍ നൊന്ത്
അരുതാത്ത ഭാവങ്ങളില്‍ മെയ് മറച്ച്
ഉള്ളതും ഇല്ലായ്മയുമായി
ഒരു മഞ്ഞുകണത്തില്‍ തീയാളും പോലെ
ചിറകനക്കാതെ പറന്നുപോകുന്നവള്‍.

അക്കാ, നീ ഒരാശ്ചര്യചിഹ്നം.
ഞാന്‍ ഇരുന്നു, നീ ഇരുത്തിയതു പോലെ
ഞാന്‍ പാടി, നീ പാടിച്ചതു പോലെ
കര്‍പ്പൂരക്കുന്നിനു തീ പിടിക്കും പോലെ
നിന്റെ തീയ്യുടലില്‍ ചുടല നൃത്തം.

സ്നേഹത്തിന്റെ പഴം താളുകള്‍
കാറ്റുകള്‍ പറത്തിക്കൊണ്ട് വന്ന
ചവറുകളിലുണ്ടെന്നാരറിഞ്ഞു?
അടിച്ചുകൂട്ടി കത്തിച്ചപ്പോള്‍
കരിഞ്ഞു പോകാത്ത പച്ചത്തിളക്കം.
ചപ്പുചവറുകളില്‍
ഞാനതു വായിച്ചതുപോലുമില്ല.
എന്നെങ്കിലും
വായിക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍
അവ കത്തിത്തീര്‍ന്നിട്ടുണ്ടാകുമോ?

ഇടിമിന്നലില്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്
കണ്ണീര്‍ക്കണങ്ങളായിപ്പോയ
രണ്ട് കണ്ണുകളെ.

അടഞ്ഞും തുറന്നും ഒരു വാതില്‍.
അക്കാ, മെയ് മറഞ്ഞിരിക്കുന്നവള്‍,
ഉറുമ്പിനുമുണ്ടൊരു കൈലാസക്കാല്‍വരിയാത്ര
മഹാപര്‍വ്വതമേ, ഈ മണല്‍ത്തരിയില്‍ വിശ്രമിക്കൂ.

ഉടഞ്ഞുപോയ കുടത്തില്‍ കുടം പോലെ
നീ ഉണ്ട്, ഇല്ലാത്തതു പോലെ
മരത്തിനുള്ളിലെ തീ പോലെ
രാത്രിമുല്ലയില്‍ തനിമണം പോലെ
മുളകിന് എരിവായി
പഴത്തിന് രുചിയായി
വെളിവിലെ ഒളിവായി
നീ ഉണ്ട്, ഇല്ലാത്തതുപോലെ

മുടിയിഴകള്‍ കൊണ്ടാണ് നീ
നഗ്നതയുടെ ചുളിവുകളലങ്കരിച്ചത്.

ഉള്ളം കരിയാതെ മനം കലങ്ങാതെ
കനി മധുരമായി ചുരന്ന നെഞ്ചകം
ഉടലുടഞ്ഞുപോയ അക്ഷരത്തെറ്റുകള്‍
വായിക്കുകയാണ് നീ
മാംസം വാര്‍ന്നുപോയ എന്റെ അസ്ഥികൂടം.

ചവിട്ടടികളില്‍
ചതയുവാന്‍ മാത്രം
തോറ്റ പത്തിപോലെ
നിന്റെ കാലുകളില്‍
ഞാന്‍ ഇഴഞ്ഞു തിരിയും.

മരണത്തേക്കാള്‍ ആഴമുള്ള നിദ്രയില്‍
നീ ഉയിപ്പിക്കും, ഉടലാകെ ചിറകുകള്‍ തുന്നി
കാറ്റുകള്‍ക്കൊപ്പം ചന്ദ്രരശ്മികളിലേക്ക്.

ആ മലയിലും ഈ മലയിലുമല്ല
നിന്റെ ഉള്ളിലാണ് ഞാനെന്നും.
ഉണ്ട്, ഇല്ലാത്തതു പോലെ..!

(അക്ക മഹാദേവിയുടെ വചനങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു പുനര്‍വായന)

വി ജി തമ്പിയുടെ കവിത

അനുരാഗത്തിന്റെ അപ്പൂപ്പന്‍താടികള്‍

എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ മണ്ണില്‍

നീ നട്ട അനുരാഗത്തിന്റെ

വിത്ത് ഒരു അപ്പൂപ്പന്‍താടി വള്ളിയായ് പൊട്ടിമുളച്ചു.

ആത്മാവിലെ സ്നേഹവും

ആത്മാര്‍ത്ഥതയും വലിച്ചെടുത്ത്

എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ

തിളയ്ക്കുന്ന അടിത്തട്ടിലേയ്ക്ക് അത് വേരുകള്‍ പടര്‍ത്തി.

സ്വാര്‍ത്ഥത കൊണ്ട് ഞാനത് നനച്ചു.

പെയ്തൊഴിഞ്ഞ് പോകുമായിരുന്ന

അസൂയയെ പേടിച്ച് ഞാനതിന് മൗനത്തിന്റെ വേലി കെട്ടി.

ഒരു ഫെബ്രുവരി മാസത്തില്‍

അതില്‍ ഒരു കായ് വിരിഞ്ഞു.

വിരഹത്തിന്റെ മാര്‍ച്ച് മാസത്തില്‍

ആ കായ് പൊട്ടിപ്പിളര്‍ന്നു.

ഒരായിരം അപ്പൂപ്പന്‍താടികള്‍ വിരിഞ്ഞിറങ്ങി.

ഒരുനിമിഷം കൊണ്ട് നീ നട്ട വിത്ത്

ഒരു ജന്മം കൊണ്ട് എണ്ണിയാല്‍ തീരാത്ത

അപ്പൂപ്പന്‍ താടി നാരുകള്‍ എനിക്കേകി.

എന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെയും ആത്മാവിന്റെയും

വിത്ത് നിന്റെ മോഹത്തിന്‍ നാരുകളില്‍ തൂങ്ങി,

നാളെകളിലേയ്ക്ക് പറക്കുവാനായി വെമ്പി.

പക്ഷേ, കടപ്പാടിന്റെ വേനല്‍ മഴ

എന്റെ വിത്തിനെ നീയാകുന്ന

മോഹങ്ങളില്‍ നിന്നും അറുത്തു മാറ്റി

എവിടെയോ ഞെട്ടറ്റ് വീണ്

കാത്തിരിക്കുകയാണ് ഞാന്‍

വീണ്ടും പൊട്ടിമുളച്ച് മോഹത്തിന്റെ

നാരുകളില്‍ കടിച്ചു തൂങ്ങി പറന്നീടുവാന്‍

കാത്തിരിക്കുകയാണ്

ജൂണിലെ മഴയ്ക്കായ്....

-ശ്യാം.പി.എസ്

പ്രണയം

യാത്രയില്‍ ഞാനറിയാതെ

വഴയില്‍ വീണുപോയ പ്രണയം

തിരഞ്ഞു ഹൃദയത്തിന്റെ

എല്ലാ കള്ളറകളിലും, എവിടെയുമില്ല!

മനസ്സിന്റെ ആള്‍സഞ്ചാരമില്ലാത്ത

ഏതോ ഇടവഴിയില്‍, അല്ല

നിരത്തില്‍ വീണു പോയ ഏതോ തുകല്‍ സഞ്ചി പോലെ

ആദ്യം വഴിപോക്കരുടെ പദലാളനങ്ങളേറ്റും,

പിന്നെ വണ്ടിച്ചക്രങ്ങളില്‍ ഞെരിഞ്ഞും

വൈകി വന്ന തുലാമഴ നനഞ്ഞും

ദൃഢത തേഞ്ഞ് തുന്നലും വള്ളിയുമറ്റ്

ചീഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍

ഒരുണങ്ങിയ കമ്പാല്‍ എടുത്തെറിയപ്പെട്ട

എന്റെ പ്രണയം...

പതുക്കെ ഹൃദയം ചുമലില്‍ കൈ വച്ച് ചോദിച്ചു

നീ തോറ്റ് മടങ്ങിയ കളത്തില്‍ തന്നെ

നിന്റെ ഉടവാളടിയറ വച്ചതെന്തിന്

-രമേഷ്. സി. കെ

പിരിയാന്‍ മനസ്സില്ലാത്തവര്‍

ആകാശം ചരിച്ചു പിടിച്ചൊരു പടമാണെന്നും

ചിതറിവീണ ചായങ്ങള്‍

നമുക്കുമേലിറ്റുവീഴുമ്പോള്‍ നാം

ഉയിര്‍ത്തെഴുനെല്‍ക്കുമെന്നും പറഞ്ഞാണ്

നീയുറക്കെയുറക്കെ ചിരിച്ചത്

നേര്‍ത്ത കാറ്റുള്ളൊരു സായാഹ്നത്തില്‍

ഒരൊറ്റ മരത്തിന്‍ കീഴെ

മടിയില്‍ തലവെച്ചുകിടന്നാണ്

നീയത് പറഞ്ഞത്

ഒടുക്കം പെയ്തമഴയില്‍

നമുക്കു മുകളിലെ

മണ്ണൊലിച്ചുപോയപ്പോഴാണ്

അസ്ഥികളില്‍ പൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞത്

നെഞ്ചില്‍ ഇഴചേര്‍ത്തു

തമ്മില്‍ ചെര്‍ത്തുവച്ചൊരു

വേരിലൂടെയാണ്

നമ്മള്‍ സംവദിച്ചത്

പിരിയാന്‍ മനസ്സില്ലതെയാണ്

നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്നത്

- ദിലീപ് കുമാര്‍.കെ.ജി

നെരൂദ

നെഞ്ചിനും നെഞ്ചിനുമിടയിലൊന്നുമില്ല പ്രണയത്തിൽ,
വാക്കുകൾ പിറക്കുന്നതാസക്തിയിൽ നിന്നുമത്രേ.
രുചിയറിഞ്ഞതിന്റെ സത്യകഥനം:
രുചിയറിഞ്ഞവനറിയുന്നു,
വിവരിക്കുന്നവൻ പൊളി പറയുന്നു.
നിങ്ങളെ തുടച്ചുമാറ്റുന്ന ഒരു സാന്നിദ്ധ്യം:
അതിന്നതെന്നെങ്ങനെ വിവരിക്കാൻ നിങ്ങൾ?
അതിൽപ്പിന്നെയും നിങ്ങൾ ജീവിച്ചുപോവും,
ആ സാന്നിദ്ധ്യത്തിന്റെ ശേഷിപ്പായി,
ഒരു യാത്രയുടെ വടുക്കളായി

(പരിഭാഷ ബ്ലോഗില്‍ നിന്നും)

വിട പറയുന്ന വിദ്യയിൽ മിടുക്കരായിരുന്നില്ല നാം-അന്നാ ആക്ഹ്മതോവ

വിട പറയുന്ന വിദ്യയിൽ മിടുക്കരായിരുന്നില്ല നാം,
തോളോടു തോളുരുമ്മി നാം നടന്നലഞ്ഞു.
അസ്തമയവും വന്നുകഴിഞ്ഞു,
നിന്റെ മുഖം മ്ളാനം, നിന്റെ നിഴൽ ഞാനും.

നമുക്കീ പള്ളിയിലൊന്നു കേറിനോക്കാം,
മാമ്മോദീസയോ, മിന്നുകെട്ടോ, ചരമശുശ്രൂഷയോ കണ്ടുനില്ക്കാം.
അന്യരിൽ നിന്നിങ്ങനെ ഭിന്നരായതെന്തിതു നാം?
അന്യോന്യം മുഖം തിരിച്ചു വീണ്ടും നടന്നു നാം.

ഇനിയീ സിമിത്തേരിയിൽ, ചവിട്ടിക്കുഴച്ച മഞ്ഞിൽ
അന്യോന്യം നിശ്വാസമുതിർത്തുകൊണ്ടൊന്നിരുന്നാലോ?
നിന്റെ വിരൽ വായുവിൽ വരച്ചിടുന്നു
ഒരുനാളും പിരിയാതെ നാം ജീവിക്കുന്ന മനക്കോട്ടകൾ

(പരിഭാഷ ബ്ലോഗ്‌)

അന്നാ ആക്‌മതോവ

ആഘോഷമാക്കി നാം
നടക്കാതെപോയ സമാഗമങ്ങൾ,
പറയാതെവിട്ട വിശേഷങ്ങൾ,
ശബ്ദമില്ലാത്ത വാക്കുകൾ.
എവിടെത്തങ്ങണമെന്നറിയാതെ പരുങ്ങുന്നു
തമ്മിലിടയാത്ത നോട്ടങ്ങൾ.
തടവില്ലാതിനിയൊഴുകാമെന്നു
കണ്ണീരിനു മാത്രമാഹ്ളാദം.
മോസ്ക്കോവിലൊരിടത്തൊരു
കാട്ടുപനിനീർപ്പൂപ്പൊന്ത-
അതിനുമുണ്ടൊരു ഭാഗമെടുക്കാൻ...
ഇതിനൊക്കെപ്പിന്നെ നാം പേരുമിടും,
‘അനശ്വരപ്രണയ’മെന്നും.

ആഴ്ചകളല്ല, മാസങ്ങളല്ല,
വർഷങ്ങളെടുത്തു നാം പിരിയാൻ.
ഇന്നൊടുവിലിതാ, നമ്മുടെ കവിളുരുമ്മുന്നു
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഇളംതെന്നൽ.
നരച്ചതാണു നാമണിഞ്ഞ
പുഷ്പകിരീടങ്ങൾക്കു നിറവും.

ഇനിമേലില്ല ഒറ്റുകൾ, ചതികൾ,
രാത്രി മുഴുവൻ നീ കേട്ടുകിടക്കുകയും വേണ്ട
എന്റെ ഭാഗം ശരിയെന്നു സമർത്ഥിക്കുന്ന
യുക്തികളുടെ നിലയ്ക്കാത്ത പ്രവാഹവും

(പരിഭാഷ ബ്ലോഗ്‌)

അന്നാ ആക്‌മതോവ

എനിക്കു നിശ്ചയമത്രമേൽ
വരാനല്ലവനെന്നാലും
സന്ധ്യയ്ക്കു ചീവീടു കരയുമ്പോൾ
വാതിലെത്തി നില്ക്കുന്നു ഞാൻ

നിറം കെട്ടു വാടുന്നു പൂക്കൾ-
വരാത്തൊരാൾക്കു വേണ്ടി ഞാൻ
കാത്തിരുന്ന കഥയിങ്ങനെ,
തോരാതെ, തോരാതെ
മഴ നിന്നു പെയ്തതുമിങ്ങനെ

എന്റെയുടലിനു ശരല്ക്കാലം
അവന്റെ തണുത്ത ഹൃദയം-
പഴുക്കിലകൾ കൊഴിയുമ്പോലെ
ദുഃഖിച്ചുവീഴുന്നു വാക്കുകൾ

വിസ്മൃതിയുടെ പൂവിറുക്കാമെ-
ന്നോർത്തതേയുള്ളു ഞാൻ;
അവന്റെ ഹൃദയത്തിലതു
വളരുന്നതു കണ്ടു ഞാൻ

അവനെയോർത്തുകൊണ്ടുറങ്ങുമ്പോഴോ
സ്വപ്നത്തിലവൻ വന്നു?
കാണുന്നതു സ്വപ്നമെന്നറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ
ഉണരുമായിരുന്നില്ല ഞാൻ

ശരല്ക്കാലരാത്രി ദീർഘമെന്നു പറയുന്നതു വെറുതെ.
അന്യോന്യം നോക്കിയിരിക്കുകയല്ലാ-
തൊന്നും ചെയ്തില്ല നാമിതേവരെ.
എന്നിട്ടുമിതാ, പുലരിയെത്തി

അതിരില്ലാത്ത പ്രണയത്തിനടിമപ്പെട്ട ഞാൻ
അവനെത്തേടിയിറങ്ങണം;
സ്വപ്നത്തിൽ വഴിനടക്കുന്നതു
വിലക്കിയിട്ടില്ലല്ലോ ലോകമിതേവരെ

കതിരിട്ട പാടത്തു ശീതക്കാറ്റിന്റെ താണ്ഡവം-
എനിക്കു പേടിയാവുന്നു,
ഒരു കതിരു ശേഷിക്കുമോ
എനിക്കു കൊയ്തെടുക്കാൻ

എത്രയോർമ്മകളുണ്ടായിരിക്കണമാ
പൈൻമരത്തിനും?
ആയിരമാണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടും, നോക്കൂ,
അതിന്റെ ചില്ലകൾ ചായുന്നതു മണ്ണിലേക്ക്

എന്റെ ഹൃദയത്തിലൊഴുകിനടക്കുന്നു
പ്രണയഭംഗത്തിന്റെ കൊതുമ്പുവള്ളം.
ഞാനതിൽ കേറിയിരുന്നിട്ടേയുള്ളു,
തൂവാനമടിച്ചാകെക്കുളിച്ചുപോയ് ഞാൻ

(പരിഭാഷ ബ്ലോഗ്‌)

റില്‍ക്കെ

ഞാനുപചാരം ചൊല്ലുന്നു
മുടിഞ്ഞുപോയ നമ്മുടെ വീടിന്‌,
അത്രയ്ക്കു കയ്ക്കുന്ന ജീവിതത്തിന്‌,
നിനക്ക്,
ഒരുമിച്ചു നാം സഹിക്കുന്ന ഏകാന്തതയ്ക്ക്;
ഞാനുപചാരം ചൊല്ലുന്നു
തണുത്തു മരച്ച കണ്ണുകൾക്ക്,
നമ്മെ ഒറ്റുകൊടുത്ത ചുണ്ടുകൾക്ക്,
ക്രൂരവും പരുക്കനുമായ ലോകത്തിന്‌,
നമുക്കു തുണയാവാത്ത ദൈവത്തിനും

(പരിഭാഷ ബ്ലോഗ്‌)

ഒരു പ്രണയകവിത

പൂവിതളാണ് നീ
കൊതിപ്പിക്കുന്ന നിമിഷം
അറ്റ് വീഴുന്നത്.
മേഘസഞ്ചാരമാണ് നീ
കണ്ടുകണ്ടങ്ങിരിക്കെ
കാറ്റ് കൊണ്ടുപോകുന്നത്.
കടല്‍ത്തിരയാണ് നീ
കാല്‍ നനയ്ക്കും മുൻ‌പേ
പിന്‍മടങ്ങുന്നത്.
വേനല്‍മഴയാണ് നീ
നനയാന്‍ തുടങ്ങവേ
പെയ്തുതീരുന്നത്.
കാലടികളാണ് നീ.
പിൻ‌തുടരുന്നതിൻ മുൻപ്
കാറ്റിൽ മായുന്നത്.
കിനാവാണ് നീ
തുടങ്ങുന്നതിന്‍മുന്‍പ്
പൊലിയുന്നത്.
വാക്കാണ്‌ നീ
പറഞ്ഞു തുടങ്ങവേ
തെറ്റുന്നത്.
മരീചികയാണ് നീ
സദാ മുന്നിലെത്തി
വലയ്ക്കുന്നത്.
ദാഹമാണ് നീ
എത്ര മോന്തിയാലും
അടങ്ങാത്തത്.
എങ്കിലും,
തടവറയാണ് നീ
കുതറിയാലും
ഭേടിക്കനാവാത്തത്.
കൊടും യാതനയാണ് നീ
ഒടുവിലത്തെ മിടിപ്പിലും
പതറാതെ,
ചിരിതൂകി
പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്നത്,
പിന്‍വിളി വിളിക്കുന്നത്‌.
നിന്റെ വിളികേട്ട് ഞാൻ
ഒരു നീലത്തടാകത്തെ
സ്വപ്നം കാണുന്നു.
അറ്റമില്ലാത്ത ആ നീലിമയിൽ
ഒരു തൂവൽക്കൊതുമ്പിനാൽ
നിർമ്മിച്ച തോണിയിൽ
മയിൽ‌പ്പീലിത്തണ്ടിന്റെ തുഴയാൽ
മഴവില്ലിന്റെ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക്
നാമങ്ങനെ തുഴഞ്ഞ് തുഴഞ്ഞ്..
പക്ഷേ,.
പ്രിയപ്പെട്ടവളെ
ഞാനെപ്പോഴും പാതിയിൽ
ഞെട്ടിയുണരുന്നു..
എപ്പോഴും.

(എന്‍ ബി സുരേഷ്)

റില്‍ക്കെ

എന്റെ കണ്ണുകളൂതിക്കെടുത്തുക,
എന്നാലുമെനിയ്ക്കു കാണാം നിന്നെ;
എന്റെ കാതുകൾ കൊട്ടിയടയ്ക്കുക,
എന്നാലുമെനിയ്ക്കു കേൾക്കാം നിന്നെ;
എനിയ്ക്കു വേണ്ട കാലടികൾ
നിന്നിലേക്കു നടന്നെത്താൻ;
ഈ നാവിന്റെ തുണ വേണ്ട
എനിക്കു നിന്നെ ജപിച്ചുവരുത്താൻ;
എന്റെ കൈകൾ തല്ലിയൊടിയ്ക്കുക,
എന്റെ ഹൃദയം നിന്നെയെത്തിപ്പിടിയ്ക്കും;
എന്റെ ഹൃദയം സ്തംഭിപ്പിക്കുക,
എന്റെ ശിരസ്സു സ്പന്ദിക്കും പിന്നെ;
എന്റെ ശിരസ്സിനും നീ തീയിട്ടാലോ,
ചോരയിൽ നിന്നെയും കൊണ്ടു പായും ഞാൻ

(പരിഭാഷ ബ്ലോഗ്‌)

രില്കെ

എന്റെ കണ്ണുകളൂതിക്കെടുത്തുക,
എന്നാലുമെനിയ്ക്കു കാണാം നിന്നെ;
എന്റെ കാതുകൾ കൊട്ടിയടയ്ക്കുക,
എന്നാലുമെനിയ്ക്കു കേൾക്കാം നിന്നെ;
എനിയ്ക്കു വേണ്ട കാലടികൾ
നിന്നിലേക്കു നടന്നെത്താൻ;
ഈ നാവിന്റെ തുണ വേണ്ട
എനിക്കു നിന്നെ ജപിച്ചുവരുത്താൻ;
എന്റെ കൈകൾ തല്ലിയൊടിയ്ക്കുക,
എന്റെ ഹൃദയം നിന്നെയെത്തിപ്പിടിയ്ക്കും;
എന്റെ ഹൃദയം സ്തംഭിപ്പിക്കുക,
എന്റെ ശിരസ്സു സ്പന്ദിക്കും പിന്നെ;
എന്റെ ശിരസ്സിനും നീ തീയിട്ടാലോ,
ചോരയിൽ നിന്നെയും കൊണ്ടു പായും ഞാൻ

നെരൂദ

നമ്മുടെ പ്രണയമൊരു മഹോത്സവമാകുമെന്നു
നാം കരുതി,
അറിയാത്ത മലകളിൽ
പുതിയ പരിമളങ്ങൾ നാം കൊളുത്തുമെന്നും,

നമ്മുടെ വിളർത്ത മുഖങ്ങളുടെ രഹസ്യം
നാം മൂടിവയ്ക്കുമെന്നും;
പൊൻനിറമായ മുന്തിരിച്ചാറുകളുടെ പതയുന്ന പളുങ്കുചിരികൾ
മാറ്റൊലിയ്ക്കുന്ന ജീവിതമദിരോത്സവത്തിൽ
നമ്മുടെ പാത്രങ്ങൾ നിറഞ്ഞതേയില്ലല്ലോ.

ആളൊഴിഞ്ഞ ഉദ്യാനത്തിലെ ചില്ലകൾക്കിടയിൽ മറഞ്ഞിരുന്ന്
പരിഹാസത്തിന്റെ ചൂളം കുത്തുകയാണൊരു കിളി...
ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ നിഴൽ
നമ്മുടെ പാത്രത്തിലേക്കു നാം പിഴിഞ്ഞൊഴിക്കുന്നു...

നമ്മുടെ ഉടലിലെ മണ്ണറിയുന്നുമുണ്ട്
ഉദ്യാനത്തിലെ ഈർപ്പം, ഒരു തലോടൽ പോലെ

(പരിഭാഷ ബ്ലോഗ്‌)

പ്രണയമേ

കോളേജുകളിലെ കാമ്പസുകളില്‍ കറങ്ങിത്തിരിയും പ്രണയമേ

പരെതാത്മവെന്നു കരുതി ചരമക്കുരിപ്പെഴുതുന്നുണ്ട്

പുത്തന്‍ തലമുറകള്‍

അതുകണ്ട് പൊട്ടിചിരിക്കുന്നുണ്ടാവും

ബസ്സ്റൊപ്പുകളിലെ ഐസ്ക്രീം പാര്‍ലറുകള്‍

മരിച്ചാലും മുക്തി നേടുന്നില്ലല്ലോ ചില അനാഥപ്രേതങ്ങള്‍

ആവാഹിച്ച് ഉച്ചാടനം ചെയ്യാന്‍ ഇല്ലല്ലോ

മഹാമന്ത്രവാദികള്‍

ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നെല്‍പ്പിന്റെ യുക്തിഹീനതകള്‍ക്ക്

കെടുത്തിക്കലയനാകിലല്ലോ നിരാശകാമുകന്മാരുടെ പ്രത്യാശകള്‍

കോളേജുകളിലെ കാമ്പസുകളില്‍

കറങ്ങിത്തിരിയും അനാഥ പ്രണയമേ

പ്രണയത്തോട് മാത്രം പ്രണയമുല്ലവരല്ലലോ

പുത്തന്‍ തലമുറകള്‍

അലമുറയിട്ടു കരയാനല്ലലോ പ്രണയപരാജയങ്ങള്‍

(എ സീ ശ്രീഹരി)

പ്രവാസം

നാട് വിടുമ്പോള്‍
ഒരാള്‍
കൊടുങ്കാറ്റ് കണക്കേ
ദീര്‍ഘനിശ്വാസം വിടുന്നത്
വരുന്ന
രണ്ട് മൂന്നാണ്ടുകള്‍ക്ക് വേണ്ട
ശ്വാസം സംഭരിക്കാനാകാം

എന്നാല്‍
ഓരോ തവണ
നിന്നെ കണ്ട്
പിരിയുമ്പോഴും
ഒരായുഷ്ക്കാലത്തേക്ക് വേണ്ട
ശ്വാസം കൊള്ളാനെന്ന പോലെ
ഒടുക്കത്തെ പ്രാത്ഥന കണക്കേ
ഞാനെന്തിനാണ്
ദീര്‍ഘനിശ്വാസം
കൊള്ളുന്നത്

(കൂഴൂര്‍ വിത്സന്‍)

ആഗതന്‍

മഴയുടെ കൈപിടിച്ചാണ് അവന്‍ നടന്നു കയറിയത്

ജാലകത്തിനപ്പുറം അവന്റെ നിശ്വാസങ്ങളുടെ പുക പരന്നപ്പോള്‍
വാതില്‍ തനിയേ തുറക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു.
അവന്റെ മുടിയിഴകളില്‍ മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍ കോര്‍ത്തു കിടന്നു
ആ പച്ചവെളിച്ചം കൊണ്ടാകണം
അവന്റെ ശിരസ്സിനു ചുറ്റും പ്രഭാവലയമുണ്ടായത്

മഞ്ഞുപാളികള്‍ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ഉടുപ്പയിരുന്നു അവന്.
അവ ഉരുകി തുടങ്ങുമ്പോഴും അവനു കുളിര്‍ന്നില്ല
അവന്റെ നെഞ്ചില്‍ ചെറിയ തീകുണ്ഡം നീറിപ്പുകയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അതിന്റെ ചൂടേറ്റിട്ടും അവനു വിയര്‍ത്തില്ല

നീ കണ്ടുവോ അവന്‍ മന്ത്രിച്ചു
വസന്തമാണ് പുറത്ത്
അവന്റെ ഹൃദയവിടവിലപ്പോള്‍
പൂക്കള്‍, ശലഭങ്ങള്‍, കിളികള്‍
പല നിറത്തിലുള്ള നക്ഷത്രങ്ങള്‍
വരൂ, അവനെന്നെ വിളിച്ചു, ഞാനവനെ അനുഗമിച്ചു.

അകലെ മഴക്കാടുകളില്‍ ഇപ്പോള്‍ വസന്തമായിരിക്കും

(ആഗതന്‍ -ധന്യരാജ്‌)

ഒടുക്കം വരെ

ഇരുണ്ട രാവിന്നപ്പുറത്തൊരു
കിളി പാടുന്ന ചിരിയുണ്ടാവും
വരേണ്ട കാലത്തിലേയ്ക്ക്
വഴികള്‍ നാം പണിയുക വേഗം
നീ കൂടെയുണ്ടാകുമെന്ന
വെറും വാക്കിന്നായി
ഉലകിന്നറ്റം വരെ
ഞാന്‍ നനഞ്ഞിരിയ്ക്കാം
അതില്‍ നിന്നൊരു വരി തീ പൂത്തെങ്കിലോ ?

(പി ആര്‍ രതീഷ്‌ )

ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും

യാത്രയാക്കുന്നു സഖീ ,
നിന്നെ ഞാന്‍ മൌനത്തിന്റെ
നേര്‍ത്ത പട്ടുനൂല്‍ പൊട്ടിചിതറും പദങ്ങളാല്‍!
കരയാനുഴറീടും
കണ്ണുകള്‍ താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട്
വരനോടൊപ്പം നീയാ-
വണ്ടിയിലിരിയ്ക്കുമ്പോള്‍
വാക്കിന് വിലപിടി-
പ്പേറുമീ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും '
എന്നല്ലാതെന്തോതും ഞാന്‍
-------------------
------------
-------------
നിന്റെയീ മൌനസ്വപ്ന
നൌകയിലിട്ടീടുന്നു
രണ്ടു വാക്കുകള്‍ മാത്രം
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും '
നവദമ്പതികള്‍ക്ക്
ഭാവുകമാശംസിപ്പാന്
കവിയും മോദം പൂണ്ടു
മിത്രങ്ങള്‍ ചുറ്റും നില്‍പ്പൂ
നിരഖം സമ്പത്തിന്റെ
മച്ചിലെയ്ക്ക് എന്നാലും
പിരിയും നിന്നെക്കാന്കെ-
ക്കുണ്ഠിതഭാരത്താലെ
കണ്പീലി നനയുന്നു
യാത്രോക്തിയുരചിടും
നിന്‍ പ്രിയമാതവിന്നു-
മച്ഛനും സഹജര്‍ക്കും

വാടിയ മലര്‍മാല്യ-
സൌരഭ്യമാവ്യക്തമാം
വേദനകണക്കല-
തള്ളുമാ മുറിയ്ക്കുള്ളില്‍

ചിരിയാല്‍ സ്നേഹം വീശും
നിന്‍ യുവഭാര്‍ത്തവിന്റെ-
യരികില്‍ ,വ്രീളഭാര-
നമ്രയായ്,നിശബ്ദയായ്
കയ്യിലെക്കളിചെണ്ടില്‍
നഖത്താല്‍ നുള്ളിക്കൊണ്ട്
നിയ്യിരിയ്ക്കുന്നു പുത്തന്‍-
വെണ്ണക്കല്‍ പ്രതിമ പോല്‍
എന്തോക്കെയാവാം സഖീ,
നീ ഹൃദി തലോലിയ്കും
ചിന്തക;ളെന്തോക്കെയോ കിനാവുകള്‍?
ആദ്യത്തെ രജനി' തന്‍
മോഹനസ്മരണയോ,
കാത്തുനില്ക്കുമാ നവ്യ-
ജീവിതപ്പോലിമയോ
എന്താവാ,മിന്നീ യാത്രാ-
വേളയില്‍ത്തോഴീ,നിന്റെ-
യന്തരംഗത്തില്‍ വന്ന്
വീണിടുമാചിത്ത്രങ്ങള്‍?
എന്തുമാകട്ടെ-പക്ഷെ-
യവിടെയ്ക്കെറിയുന്നൂ
രണ്ടു വാക്കുകള്‍ ഞാനും;
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും!'
ആയിരം വികാരങ്ങ-
ളായിരം സങ്കല്‍പങ്ങ-
ളായിരം വ്യാമോഹങ്ങ-
ളിവയില്‍ മുങ്ങിത്തപ്പി
പണ്ടത്തെക്കളിതോഴന്‍
കാഴ്ചവെക്കുന്നു മുന്നില്‍
രണ്ടു വാക്കുകള്‍ മാത്രം:
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പഴും'
മരിയ്ക്കും സ്മ്രിതികളില്‍
ജീവിച്ചു പോരും ലോകം
മറക്കാന്‍ പഠിച്ചത്
നേട്ടമാണെന്നാകിലും-
ഹസിയ്ക്കും പൂക്കള്‍ പൊഴി-
ഞ്ഞില്ലെങ്കിലൊരുനാളും
വസന്തം വസുധയില്‍
വന്നിറങ്ങി;ല്ലെന്നാലും...
വ്യര്ത്ഥമായാവര്‍ത്തിപ്പൂ
വ്രണിത പ്രതീക്ഷയാല്‍
മര്ത്യനിപ്പദം രണ്ടും:
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും'
നിഷ്ഫലം,നിരാലംബം,
നിരര്‍ത്ഥം മറവിതന്‍
പുഷ്പവീഥിയില്‍ രണ്ടു
മുള്ള് പാവുന്നു മൂഢന്‍.
മോട്ടിനെക്കെട്ടിപ്പിടി-
ച്ചുമ്മവെച്ചുണര്‍ത്തിയ-
പ്പട്ടിളം ചെവികളി-
ലുരപ്പൂ മണിതെന്നല്‍
'മറക്കില്ല ഞാ' നിന്ന
മന്ത്രത്തെ-ഞൊടിയ്ക്കുള്ളില്‍-
പ്പറന്നു മായുന്നേരം
വിസ്മരിക്കുവാന്‍ മാത്രം.
പുണരാന്‍ പാഞ്ഞെത്തീടു-
മോരോരോ തിരയെയു-
മണച്ചു മാറില്‍ചേര്‍ക്കെ
മന്ത്രിപ്പൂ മണല്‍ത്തീരം:
'മറക്കില്ലൊരുനാളും'
കഷ്ടമാക്കള്ളം കേട്ട്

ചിരിപ്പൂ കടല്‍കാറ്റ്;
കണ്ണ് പൊത്തുന്നു താരം.
എങ്കിലും പിരിയുമ്പോളര്‍ത്ഥിപ്പൂ
സകലരും സങ്കടസമന്വിതം
'ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും '

ലോലമിക്കടലാസുതോണികളൊഴുക്കുന്നു
കാലത്തിന്‍ നൂലെത്താത്ത കയത്തില്‍ ഞാനും തോഴീ
വേദന വിറങ്ങലിച്ചോരെന്‍ കയ്യാ,ലിന്നു വേര്‍പെടും
സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ നിനക്ക് ചിരിപ്പാനായ്
ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും
പണ്ടാത്തെക്കാടും മേടും
പൂക്കളം വിതാനിക്കുമാക്കുന്നിന്‍ പുറങ്ങളും


രണ്ടു കൊച്ചാത്മാവുകളവിടങ്ങളില്‍ വെച്ച്
'പണ്ടത്തെ രാജാവിന്റെ ' കഥകള്‍ പറഞ്ഞതും;

പിന്നെയും കാലം പോകെ-
യവരെങ്ങെങ്ങോവെച്ചു
സുന്ദരവാഗ്ദാനങ്ങള്‍ കൈമാറിക്കളിച്ചതും
ആയിരം സ്വപ്നങ്ങളെപ്പിഴിഞ്ഞ ചായം കൊണ്ട്
മായാത്ത സങ്കല്പങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ വരച്ചതും


വാകപ്പോമാനം കന്നിട്തെന്നലിലലയുമ്ബൊല്
മൂകമാം മാവിന്തോപ്പില്‍ മധ്യഹ്നമുരങ്ങുമ്പോള്‍
ആ മനിമാചിന്‍ കൊനിളിരുന്നിട്ടവരേതോ
പ്രേമകാവ്യത്തില്‍ക്കൂടി ഒന്നയിച്ചരിച്ചതും;
ഇടയില്‍ പരസ്പരം മൂകരായ്‌ നോക്കികൊക്ണ്ട്
ച്ചുടുവീര്‍പ്പുകള്‍ വിട്ടു സമയം കഴിച്ചതും;
അറിയാതന്യോനമാങ്ങരിഞ്ഞും കണ്ടെത്തിയും
അവര്‍തന്‍ വികാരങ്ങള്‍ ഒന്നയിച്ചമഞ്ഞതും...


ഭാസുര ദാമ്പത്യത്തിന്‍
മനിമെടയില്‍ സ്വൈരം നീ സഖീ,യമാരുമ്പോള്‍
ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും
വണ്ടി നീങ്ങുന്നു മെല്ലെ;
വൈകിയ പാന്തന്മാരോ മണ്ടുന്നു
കുതിചെരി വീഴുന്നു മുറികളില്‍
ചൂലത്താല്‍ ചിരിച്ചാര്‍ത്തു
ജീവിതതുല്യം മുന്നില്‍ നീലുമാ പാലത്തിങ്കല്‍
സര്‍വവും മാന്ജീടാവേ
ഏകനായ് നിഷ്പണ്ടാനായ്
അവ്യക്ത ചിന്താഭാര
ദൂനനായുരപ്പൂ ഞാന്‍ വായുവോടത് മാത്രം
അകലെപ്പുരപ്പെട്ട മനിനാടത്താല്‍ക്കാലം
വികലാം ചിരിയ്ക്കുന്നു-
വെന്കിലുമെന് വാക്കുകള്‍,
ഇടറും തെക്കന്‍ കാറ്റിന
കണ്ടത്തിളിരിപ്പതു അടര്‍ന്നു പാറും
രണ്ടു പനിനീര്‍ ദളങ്ങള്‍ പോല്‍


(പി ഭാസ്കരന്‍ )

കാലാപാനി

പള്ളിത്തേരുണ്ടോ...

രേണുക

രേണുകേ നീ രാഗ രേണുക്കിനാവിന്റെ നീലക്കടമ്പിന്‍ പരാഗരേണു

പിരിയുംബോഴേതോ നനഞ്ഞ കൊമ്പില്‍ നിന്ന്
നില തെറ്റി വീണ രണ്ടിലകള്‍ നമ്മള്‍
രേണുകേ നാം രണ്ടു മേഘ ശകലങ്ങലായ് അകലേയ്ക്ക് മറയുന്ന ക്ഷണഭംങ്ങികള്‍

മഴവില്ല് താഴെ വീണുടയുന്ന മാനത്തു
വിരഹമേഖ ശ്യാമ ഘനഭംഗികള്‍
പിരിയുന്നു രേണുകേ നാം രണ്ടു പുഴകളായ്‌
ഒഴുകി അകലന്നു നാം പ്രണയശൂന്യം
ജലമുറഞ്ഞൊരു ദീര്‍ഖശിലപോലെ നീ
വറ്റിവറുതിയായ് ജീര്‍ണമായ് മൃതമായ് ഞാന്‍
ഓര്‍മിക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ നിനക്കെന്തു നല്‍കണം
ഓര്‍മിക്കണം എന്ന വാക്കു മാത്രം
എന്നെങ്കിലും വീണ്ടും എവിടെ വച്ചെങ്കിലും കണ്ടുമുട്ടാം എന്ന വാക്കുമാത്രം
നാളെ പ്രതീക്ഷതന്‍ കുന്കുമപ്പൂവായ് നാം
കടം കൊള്ളുന്നതിത്രമാത്രം
രേണുകേ ...നാം രണ്ടു നിഴലുകള്‍
ഇരുളില്‍ നാം രൂപങ്ങള്‍ ഇല്ലാ കിനാവുകള്‍
പകലിന്റെ നിറമാണ് നമ്മളില്‍ ,നിനവും നിരാശയും
കണ്ടുമുട്ടുന്നു നാം വീണ്ടുമീ സന്ധ്യയില്‍ വര്‍ണങ്ങള്‍
വറ്റുന്ന കണ്ണുമായി.
നിറയുന്നു നീ എന്നില്‍ നിന്റെ കണ്‍ മുനകളില്‍
നിറയുന്ന കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളിപോലെ
ഭ്രമമാണ്‌ പ്രണയം.....വെറും ഭ്രമം...
വാക്കിന്റെ വിരുതിനാല്‍ തീര്‍ക്കുന്ന സ്ഫടിക സൗഥം
എപ്പൊഴോ തട്ടി തകര്‍ന്നു വീഴുന്നു നാം
നഷ്ടങ്ങലറിയാതെ നഷ്ടപ്പെടുന്നു നാം
സന്ധ്യയും മാഞ്ഞു നിഴല്‍ മങ്ങി നോവിന്റെ
മൂകാന്തകാരം കനക്കുന്ന രാവതില്‍
മുന്‍പില്‍ രൂപങ്ങളില്ലാ കണങ്ങളായി നമ്മള്‍ നിന്നു
നിശബ്ദ ശബ്ദങ്ങളായി
പകല് വറ്റക്കടന്നു പോയ്‌ കാലവും
പ്രണയം ഊറ്റി ചിരിപ്പു രൌദ്രങ്ങളും
പുറകിലാരോ വിളിച്ചതായ് തോന്ന്നിയോ
പ്രണയം അരുതെന്നുരഞാതായ് തോന്നിയോ
ദുരിത മോഹങ്ങള്‍ക്ക് മുകളില്‍ നിന്നൊറ്റയ്ക്ക്
ചിതറി വീഴുന്നതിന്‍ മുന്പല്പ മാത്രയില്‍
ക്ഷണികമായെങ്കിലും നാം കണ്ട കനവിന്റെ മധുരം മിഴിപ്പൂ
നനച്ചുവോ രേണുകേ..
(മുരുകന്‍ കാട്ടാക്കട )

ഇരുവര്‍

ജി കുമാരപിള്ള

ആരോരുമില്ലാതെ നമ്മള്‍ക്കുമാത്രമാ-
യോമനേ! ഞാനിനിപ്പാടിനോക്കം
കാലത്തിന്‍ മായയിലോന്നൊന്നായെന്‍ മുന്നില്‍
കാണുന്നതൊക്കെയും മാഞ്ഞുപോകെ
കാണാത്ത കന്യകേ!കരളിന്റെ കണ്മണീ!
കാണുന്നിതിന്നു ഞാന്‍ നിന്നെ മാത്രം
(ജി കുമാരപിള്ള )

മൃദുലം

നിന്‍റെ നേര്‍ത്തു നീണ്ട വിരലുകളില്‍
എന്‍റെ ഹൃദയ സ്പന്ദനമുണ്ട്
നിന്‍റെ രക്തവര്‍ണമാര്‍ന്ന ചുണ്ടുകളില്‍
ഞാന്‍ നട്ടുവളര്‍ത്തിയ ഉമ്മയുടെ മരമുണ്ട്
നിന്‍റെ തുടുപ്പോലുന്ന കവിളില്‍
ഞാന്‍ നുള്ളിവെച്ച നിലാവിന്റെ നുണക്കുഴിയുണ്ട്
നിന്‍റെ നെറ്റിയില്‍ ഞാന്‍ തൊട്ടുതന്ന
എന്‍റെ രക്തത്തിന്റെ ചാന്തുപൊട്ടുണ്ട്
നിന്‍റെ മുടിയുടെ നിബിഡ വനത്തില്‍
എനിയ്ക്കായി ഒരു വനവാസമുണ്ട്
നിന്‍റെ പുരികങ്ങളില്‍
എനിയ്ക്ക് കുലയ്ക്കാന്‍ ഓരോ വില്ലുണ്ട്
നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ എനിയ്ക്ക് ദാഹം തീര്‍ക്കാന്‍
ഓരോ തുള്ളി വിഷമുണ്ട്.

(സാബു ഷണ്മുഖം )




പ്രഭാതത്തില്‍
മഞ്ഞുതുള്ളിയെ സൂര്യരെശ്മി എന്നപോലെ
ബാല്യത്തില്‍
ഒരു ബാലികയെ ഞാന്‍ പ്രേമിച്ചു
അവള്‍ ഉരുകി അപ്രത്യക്ഷയായി
കൌമാരത്തില്‍
കടമ്പുമരത്തെ വസന്തമെന്നപോലെ
ഒരു കുമാരിയെ ഞാന്‍ പ്രേമിച്ചു
അവള്‍ പൂത്തുകൊഴിഞ്ഞുപോയി
യാവ്വനത്തില്‍
പട്ടുചേലയെ അഗ്നിയെന്നപോലെ
ഒരു യുവതിയെ ഞാന്‍ പ്രേമിച്ചു
അവള്‍ ദഹിച്ചു ചാമ്പലായി

(ചുള്ളിക്കാട് )

പ്രണയം

പ്രിയപ്പെട്ട രാജേശ്വരിയ്ക്ക്,

ഗസ്റ്റ്‌ ഹൌസിനു മുന്‍പിലുള്ള മാവിന്‍ ചുവട്ടില്‍ ഇന്നലെ വൈകുന്നേരം നീ എന്നെ കാത്ത് നില്‍ക്കുമെന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്നു.ഞാന്‍ 5.10 അവിടെ എത്തിയിരുന്നു.അഞ്ചര കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പോയി.ഏഴു മണി വരെ ലൈബ്രറിയില് ആയിരുന്നു .അതിനു ശേഷം പത്തുമണി വരെ സ്ടച്യ്വിലും കിഴക്കെക്കൊട്ടയിലും ചുറ്റി നടന്നു.ഗണപതിയുടെ ,മുന്‍പില്‍ ചെന്ന് നിന്ന് നമുക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു.
എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ നിന്ന് വിരസത നീങ്ങുന്നില്ല .അസഹനീയമായ എന്‍റെ വിരസതയില്‍ നിന്നാണ് ഞാന്‍ ഒരു പ്രേമത്തെക്കുറിച്ചാലോചിച്ചത് .എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണ് കൂട്ടിനുണ്ടയാല്‍ ഒരു പക്ഷെ ജീവിതം രസകരമായിത്തീരും എന്ന് എനിയ്ക്ക് തോന്നി .പ്രേമസംബന്തമായ പൂര്‍വാനുഭവങ്ങള്‍ ഒന്നും എനിയ്ക്കില്ലാ.മനോഹരമായ എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കനുള്ളതല്ലല്ലോ ഒരു ഗുമസ്തന്റെ ജീവിതം.അയാളുടെ ജീവിതത്തില്‍ സന്തോഷം ഉണ്ടാകില്ലെന്നും അയാളുടെ സായാഹ്ന്നങ്ങള്‍ക്ക് നിറങ്ങളുണ്ടാകില്ലെന്നും അയാളുടെ മനസ്സിനു ശാന്തിയുണ്ടാവില്ലെന്നും എനിയ്ക്കറിയാം.ദൈവത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയില് ഗുമസ്ഥന്മാര്‍ എന്നാ വര്‍ഗം പെടറെ ഇല്ല.
ഒരു ഗുമസ്തന്റെ മൂന്നു വര്‍ഷത്തെ ചരിത്രമേ എനിയ്ക്കുള്ളൂ.ഈ മൂന്നു വര്‍ഷത്തിനകം തന്നെ ഞാന്നൊരു വെറും ഗുമസ്തനായിത്തീരുന്നു.
ഞാന്‍ ആരാണെന്ന് എന്‍റെ മുറി കണ്ടാല്‍ നിനക്ക് മനസിലാവും .അറുപത്തിയഞ്ചു രൂപയ്ക്ക് ലഭിച്ച കോഴിക്കൂട് പോലെയുള്ള എന്‍റെ ഈ മുറി ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ നിനക്ക് കാണിച്ചു തരും .കാറ്റിനും വെളിച്ചത്തിനും എന്‍റെ ഈ മുറിയിലേയ്ക്ക് കടന്നുവരാന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യമേ ഇല്ല.മറ്റൊരു മുറിയെ കുറിച്ചാലോചിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം എനിയ്ക്കുമില്ല.
ഞാന്‍ നിത്യവും ഒരേ ജോലി ചെയ്യുന്നു.ഒരേ ഹോട്ടെലില്‍ നിന്നും ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കുന്നു.ഒരേ വഴിയിലൂടെ നടക്കുന്നു.അപൂര്‍വ്വം ചില സായാഹ്നങ്ങളില്‍ മാത്രം പേരറിഞ്ഞു കൂടാത്ത ഏതെല്ലാമോ റോഡുകളിലൂടെ ഞാന്‍ നടക്കാറുണ്ട്.പക്ഷെ,അപ്പോഴും ഞാന്‍ നടക്കുന്നത് എന്‍റെ മനസ്സിലൂടെ തന്നെയാണ് .ഒരു യന്ത്രമായിത്തീര്‍ന്ന എന്നെ ദുഖങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ തന്നെ ഞാന്‍ നോക്കി കാണുകയാണ് എന്‍റെ വര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ വിധിയാണെന്നറിയാം .എന്‍റെ വര്‍ഗത്തിന്റെ വിധിയെ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് ജീവിക്കവേ തന്നെയാണ് ഞാന്‍ പ്രേമത്തെക്കുരിച്ചലോജിച്ചത് .സ്വപ്നങ്ങലോന്നുമില്ലത്തവനായിരുന്നു ഞാന്‍ .എന്‍റെ മനസ്സിന്റെ സ്വപ്ന തലങ്ങള്‍ എന്നും ശൂന്യമായിരുന്നു.ഇന്നാകട്ടെ ,ഒരു ഗുമസ്തനായ ഞാന്‍ എന്തിനെക്കുറിച്ചാണ് സ്വപ്നം കാണുക.?ഇങ്ങനെയല്ലമാനെങ്ങിലും എന്റേതായ കൊച്ചു ജീവിതം രൂപപ്പെടുത്താന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു .ഈ മുറിയില്‍ നിന്ന് ഒന്ന് പുറത്തു കടന്നേ പറ്റുകയുള്ളൂ.ഈ ചിന്തയുമായി എരിപിരി കൊണ്ട് നടക്കുമ്പോഴാണ് രാജേശ്വരി ,നിന്നോട് ഞാന്‍ ചിരിച്ചത് .നീയും ഇങ്ങോട്ട് ചിരിച്ചപ്പോള്‍ എന്‍റെ മനസ്സ് വല്ലാതങ്ങ് കുളിര്‍ത്തു പോയി .നിന്റെ ആ ചിരിയുടെ ചിത്രം എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ പതിഞ്ഞു .ആ ചിത്രത്തില്‍ നിന്നാണ് നമ്മുടെ പ്രേമത്തിന്‍റെ തുടക്കം .ഇനി എന്താണ് ഞാന്‍ എഴുതുക .ഇന്ന് നീ എന്റെതായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു

നിന്റെ സ്വന്തം ജഗതീഷ്




പ്രിയപ്പെട്ട ജഗദീഷിന്

ഇത്രയും ചുരുങ്ങിയ കാലത്തിനുള്ളില്‍ നമ്മളിത്രയേറെ അടുത്തുവല്ലോ.നമ്മുടെ ഹൃദയം ഇപ്പോള്‍ ഒന്നായിത്തീര്ന്നിരിക്കുന്നു.ജീവിക്കുന്നെങ്ങില്‍ നമ്മളൊന്നായിട്ടേ ജീവിക്കൂ.
അടുത്ത ഞായറാഴ്ച നമുക്ക് അരുവിക്കര ഡാം കാണാന്‍ പോകണം.എനിയ്ക്ക് ജഗദീഷിന്റെ ഒരുമ്മ വേണം.എന്നാണ് എനിയ്ക്കത് തരിക.?ഇന്നലെ ജഗദീഷ് എനിയ്ക്ക് തന്ന ചോക്ക്ലയ്ത്റ്റ് ഞാന്‍ ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റെ മുന്‍പില്‍ വെച്ച് പൂജിച്ചു .ഇന്നലെ ഞാന്‍ ജഗദീഷിന് തരാന്‍ ഒരു റോസാ പൂവ് കൊണ്ട് വന്നിരുന്നു.പക്ഷെ,തരാന്‍ പറ്റിയില്ല.നമ്മളെ ഇപ്പോള്‍ ഓഫീസിലുള്ള പലരും വാച്ച് ചെയ്യുന്നുണ്ട്.നമ്മള്‍ സ്നേഹത്തിലാണെന്ന് അവര്‍ അറിഞ്ഞു കൊള്ളട്ടെ .നമ്മളൊന്നിച് കന്യാകുമാരിയില്‍ പോയ കാര്യം ഇവിടെ ആര്‍ക്കൊക്കെയോ അറിയാം.അറിഞ്ഞാലെന്താ?ഞായരാഴച്ച അരുവിക്കരയില്‍ പോകുന്നതും അറിയട്ടെ.ജഗദീഷ്,നമ്മളെ വാസ്തവത്തില്‍ ദൈവം തന്നെ കൂട്ടിയിണക്കിയതാണ് .പ്രേമ അഭ്യര്തനകളുമായി എന്‍റെ പിന്നാലെ നടന്ന എത്ര ചെറുപ്പക്കാരെ ഞാന്‍ നിരാശരാകിയിട്ടുന്ടെന്നോ .എനിയ്ക്കാരെയും ഇഷ്ടമായില്ല.ജഗദീഷിനെ എന്‍റെ ജീവിതതില്യ്ക്ക് ദൈവം പറഞ്ഞയച്ചത് തന്നെയാവണം.ഇപ്പോള്‍ ജഗദീഷ് എന്‍റെ സ്വന്തമായിത്തീര്‍ന്നു .ജഗദീഷ് എന്തിനാണിങ്ങനെ അകാരണമായി ദുഖിക്കുന്നത് ജഗദീഷിന്റെ ഏത് ദുഖവും പാതി എനിയ്ക്ക് തരൂ.

സ്വന്തം രാജേശ്വരി




പ്രിയപ്പെട്ട രാജേശ്വരിയ്ക്ക്
നമ്മുടെ അരുവിക്കര യാത്ര എത്ര ആനന്തകരമായിരുന്നു .ഞാന്‍ നിനക്കൊരുമ്മ തരുന്നത് അരുവിയില്‍ മദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന മീനുകള്‍ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.പൊന്നിന്റെ ചിറകുകളുള്ള ഒരു മീന്‍ നമ്മളെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.എനിയ്ക്കൊരുമ്മ നല്‍കാന്‍ നിനക്കന്നു ധൈര്യമുണ്ടയിരുന്നില്ലല്ലോ .
രാജേശ്വരി ,നമുക്കിനി വിവാഹിതരാവനം .നമ്മുടെ ബന്ധം നീ നിന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും അറിയിക്കണം .നീ എന്റെതായലെ എന്‍റെ ഈ വിരസതയും ഏകാന്തതയും അവസാനിക്കുകയുള്ളൂ .എന്നിട്ട് നമുക്ക് ഒരു കുടക്കീഴില്‍ ഓഫീസ്സിലെയ്ക്ക് വരണം .ഒരു പാത്രത്തില്‍ ഉണ്ണണം എന്നും എനിയ്ക്ക് നിന്റെ തലയില്‍ മുല്ലപ്പൂ മണക്കണം

സ്വന്തം ജഗദീഷ്






പ്രിയപ്പെട്ട ജഗദീഷ്
ഇന്നലെ ഞാന്‍ ഓഫീസില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങാന്‍ വൈകിപ്പോയി .ജഗദീഷ് എന്നെ കാത്തിരുന്നോ?,കാത്തിരുന്നെങ്ങില്‍ എന്നോട് ക്ഷെമിക്കുക .
നമ്മുടെ ബന്ധത്തെക്കുറിച് ഞാന്‍ അമ്മയോട് സംസാരിച്ചു .അമ്മ ആദ്യം എന്‍റെ നേര്‍ക്ക്‌ ചാടി വീണു .പിന്നെ എന്നെ ഗുണദോഷിച്ചു .ഏതായാലും അമ്മ ഈ വിവരം അച്ഛനെ അറിയിച്ചു കഴിഞ്ഞു .അവരെന്ത് വേണമെങ്കിലും തീരുമാനിക്കട്ടെ .ഞാന്‍ ജഗദീഷിനെ മാത്രമേ വിവാഹം കഴിയ്ക്കൂ എന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.എന്തെല്ലാം എതിര്‍പ്പുകള്‍ ഉണ്ടായാലും ഞാന്‍ ജഗദീഷിന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി വരും അച്ഛന്റെ അനുവാദത്തോടെ നമ്മുടെ വിവാഹം നടക്കുകയാണെങ്കില്‍ ജീവിതം നമുക്ക് ഒരു ഭാരമായി തീരില്ല.ഞങ്ങള്‍ക്ക് നഗരത്തില്‍ ഒരു വീട് കൂടിയുണ്ട്.ആ വീട് എന്നെ കല്യാണം കഴിയ്ക്കുന്ന ആള്‍ക്കുള്ളതാണ് .എന്‍റെ പേരില്‍ ഒരു ലക്ഷം രൂപ ബാങ്കില്‍ ഉണ്ട് .നമ്മുടെ വിവാഹം അച്ഛന്റെ ഇഷ്ടത്തോടെ നടക്കണമെയെന്നു ജഗദീഷ് ദൈവത്തോട് പ്രാര്‍ത്തിക്കുക
സ്വന്തം രാജേശ്വരി





പ്രിയപ്പെട്ട രാജേശ്വരിയ്ക്ക്

നാമിതുവരെയും ഹൃദയം കൊണ്ടേ സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളൂ.ഇനി നമ്മള്‍ ജീവിതത്തെ മുന്നില്‍ കണ്ടു സംസാരിക്കണം .ഞാനൊരു വളരെ പാവപ്പെട്ട കുടുംബത്തിലാണ് ജനിച്ചതെന്ന് നിനക്കറിയാമല്ലോ.ഞങ്ങള്‍ മൂന്ന് ആണ്മക്കളും രണ്ടു പെന്‍ മക്കളും ഉണ്ട് .മൂത്ത മകനെന്ന നിലയില്‍ എനിയ്ക്കൊരുപാദ് ഉത്തരവാടിതങ്ങലുണ്ട് .ഒരു സഹോദരിയെ കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം വിവാഹം കഴിച്ചു കൊടുത്തു.ഇളയ സഹോദരിയും വിവാഹ പ്രായത്തിലാണ് .ഞാനും എന്‍റെ കുടുംബവും എല്ലാ അര്‍ത്ഥത്തിലും പാവങ്ങലനെന്നു നീ അറിയണം .നിന്റേതു പോലുള്ള ഒരു അപ്പര്‍ മിഡില്‍ ക്ലാസ്സ്‌ കുടുംബത്തിലേയ്ക്ക് കേറി വരാന്‍ ഞാന്‍ അര്‍ഹനല്ല.നിന്റെ അച്ഛന്‍ എന്നെ ഒരു രീതിയിലും ഇഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.ദൈവം മാത്രമേ ഇക്കാര്യത്തില്‍ നമ്മളെ സഹായിക്കുന്നുള്ളൂ.എന്തെല്ലാം തടസ്സങ്ങലുണ്ടായാലും നമ്മുടെ പ്രണയമാണ് നമുക്ക് വലുത് .അച്ഛനെക്കൊണ്ട് എങ്ങനെയെങ്കിലും സമ്മതിപ്പിക്കാന്‍ നീ ശ്രമിക്കുക .മറ്റൊരു കാര്യം കൂടി നിന്നെ അറിയിക്കട്ടെ.ഇന്നലെ എന്‍റെ അച്ഛന്റെ കത്തുണ്ടായിരുന്നു.എന്‍റെ കല്യാണത്തെക്കുറിച്ചാണെഴുതിയിരിയ്ക്കുന്നത് .അച്ഛന്‍ എനിയ്ക്കൊരു പെണ്ണിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.ഒരു ഹൈസ്കൂള്‍ അധ്യാപികയാണ് .അവളുടെ സഹോദരന്‍ എന്‍റെ സഹോദരിയെ കല്യാണം കഴിയ്ക്കാം എന്ന്.ഞാന്‍ അതിനു തയ്യാറാവണമെന്ന് അച്ഛന്‍ അപേക്ഷിക്കുന്നു.ഈ കല്യാണം വേണ്ട എന്ന് ഞാന്‍ ഉടനെ തന്നെ അച്ഛനെഴുതി.അടുത്ത കത്തില്‍ ഞാന്‍ നമ്മുടെ കാര്യം എഴുതും.എന്‍റെ അച്ഛന്‍ അതിനു എതിരുനില്‍ക്കുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല.അച്ഛന്‍ എതിരായാലും ഞാനത് വക വെയ്ക്കില്ല.
നമുക്ക് അടുത്ത ഒരു ദിവസം കന്യകുമാരിയ്ക്ക് പോകണം .നമ്മുടെ സ്വര്‍ഗം അവിടെയാണ് രാജേശ്വരി,ആ കടല്‍ത്തീരത് .

നിന്റെ സ്വന്തം ജഗദീഷ്






പ്രിയപ്പെട്ട ജഗദീഷിന്
അച്ഛനും അമ്മയും ഞാനില്ലാത്ത തക്കം നോക്കി പെട്ടി തുറന്നു ജഗദീഷിന്റെ കത്തുകളെല്ലാം വായിച്ചു
നമ്മുടെ നല്പത്തിമൂന്നു കത്തുകളും അവരുടെ കയ്യിലായി.ഇന്നലെ രാത്രി മുഴുവന്‍ അച്ഛന്റെ പോട്ടിത്തെറികളായിരുന്നു .എനിയ്ക്ക് വിലക്കുകളും ഭീഷണികളും ഉയര്‍ന്നുവന്നിരിക്കുന്നു.അച്ഛന്‍ എനിയ്ക്ക് മറ്റാരെയോ കണ്ടു വെച്ചിരിക്കുന്നു.ആള്‍ ബാങ്ക് ഉദ്യോഗസ്തനാണെന്ന് തോന്നുന്നു.ഒന്നര ലെക്ഷം രൂപയും വീടും മുപ്പതു പവനും.ഇതെല്ലം നമുക്ക് തന്നിരുന്നെങ്കില്‍....നമുക്ക് അല്ലലില്ലാതെ ജീവിയ്ക്കമായിരുന്നു .പക്ഷെ,എന്‍റെ അച്ഛന്‍ ഈ കാര്യത്തില്‍ നമ്മളോട് കനിയുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല.ഒരു കാരണവശാലും എന്നെ ഒരു ഗുമസ്തന് കല്യാണം കഴിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ എന്‍റെ അച്ഛന്റെ മനസ് അനുവദിക്കുകയുമില്ല.ഞാന്‍ ഇങ്ങനെയൊരു ഗുമാസ്തപ്പണിയ്ക്ക് പോകുന്നത് പോലും അച്ചനിഷ്ടമല്ല.ഏതായാലും നമുക്ക് നമ്മുടെ ആഗ്രഹങ്ങളിലൂടെ നീങ്ങേണ്ടിവരും.നമ്മുടെ തോണിയില്‍ നമ്മളിരുവരും മാത്രമേ കാണൂ.

സ്വന്തം രാജേശ്വരി





പ്രിയപ്പെട്ട രാജേശ്വരിയ്ക്ക്
വിധി നമുക്കെതിരെ ആഞ്ഞടിക്കുകയാണ്.നിന്റെ അച്ഛന്‍ രണ്ടു ദിവസം മുന്പ് ചിലരോടൊക്കെ എന്നെക്കുറിച് അന്വേഷിചെന്നറിഞ്ഞു.ചില ഭീഷണി സ്വരങ്ങളും എനിയ്ക്ക് നേരെ ഉയര്‍ന്നിട്ടുണ്ട്.ഒരു ഗുമസ്തനെ അയാളൊരിക്കലും ഇഷ്ടപ്പെടുകയില്ല.നമ്മുടെത് എന്തൊരു ലോകമാണ്.നീ എന്താണ് തീരുമാനിക്കുനത്.

നിന്റെ സ്വന്തം ജഗദീഷ്






പ്രിയപ്പെട്ട ജഗദീഷിന്
ജഗദീഷിന്റെ ജാതിയിലാണ് അച്ഛനിപ്പോള്‍ മുറുകെ പിടിയ്ക്കുന്നത് .ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തില്‍ നിന്നാരും ഇതേവരെ ജാതി മാറി കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ല.ഞാന്‍ കാരണം എന്‍റെ അനുജത്തിമാര്‍ കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വരും.ഞാന്‍ തീ തിന്നുകയാണ്.ഒരു തീരുമാനവും എടുക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.ഞാന്‍ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന് പറയൂ.

സ്വന്തം രാജേശ്വരി..





പ്രിയപ്പെട്ട രാജേശ്വരിയ്ക്ക്

വീണ്ടും അച്ഛന്റെ കത്തുണ്ടാരുന്നു.അച്ഛന്‍ ആ കത്തിലൂടെ കരയുകയായിരുന്നു.എന്‍റെ എല്ലാമെല്ലാമായ രാജേശ്വരി ,എന്ത് തീരുമാനം എടുക്കണം എന്നെനിയ്ക്കറിയില്ല .എന്‍റെ മനസ്സും പൊരിയുകയാണ് .നാളത്തെ നമ്മുടെ യാത്ര എല്ലാം നേരത്തെ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ.

നിന്റെ സ്വന്തം ജഗദീഷ്







പ്രിയപ്പെട്ട ജഗദീഷിന്
നമ്മുടെ കന്യാകുമാരി യാത്ര വളരെ രസകരമായിരുന്നു.ജീവിതത്തിലാദ്യമായി ഒരു പുരുഷന്‍ എന്താണെന്നു ഞാന്‍ അറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങള്‍ .ഒരിയ്ക്കലും ആ നിമിഷങ്ങള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ നിന്ന് മാഞ്ഞു പോകില്ല.സകല പുളകങ്ങളോടും കൂടി ആ നിമിഷങ്ങള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ അനശ്വരമായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുകയാണ് .ജഗദീഷിന്റെ മധുരമായ ആ ഉമ്മകള്‍ ഇപ്പോഴും എന്നെ പൊതിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു.

സ്വന്തം രാജേശ്വരി






പ്രിയപ്പെട്ട രാജേശ്വരിയ്ക്ക്

എന്താണ് നമുക്ക് ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്താന്‍ കഴിയാത്തത് ? ഇന്നലെ എന്‍റെ സഹോദരിയുടെയും അമ്മയുടെയും കത്തുണ്ടായിരുന്നു.ഇപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ കത്തെഴുത്ത് നിര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നു.നമ്മള്‍ എവിടെയാണെത്തുക .?ഇന്നലെ ഞാന്‍ ശ്രീകന്ടെശ്വരത്തും ഗണപതി കോവിലിലുമൊക്കെ പോയി പ്രാര്‍ത്തിച്ചു .നമ്മുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന ദൈവം കേള്‍ക്കുമോ?

നിന്റെ സ്വന്തം ജഗദീഷ്








പ്രിയപ്പെട്ട ജഗദീഷിന്

ജഗദീഷ് ,ഞാനാകെ കുഴപ്പത്തിലാണ് ,എന്‍റെ മനസ്സിന്റെ സമനിലയറ്റുപോകുമോയെന്നുപോലും തോന്നുന്നു.അച്ഛന്‍ എന്നോട് മിണ്ടാറില്ല.അമ്മ കുത്ത് വാക്കുകളെ പറയുന്നുള്ളൂ.ഈ വരുന്ന ഞായറാഴ്ച ബാങ്ക് ഓഫീസര്‍ പെണ്ണ് കാണാന്‍ വീട്ടില്‍ വരുന്നു.ഞാനെന്തു ചെയ്യണം ?ഒരു തീരുമാനവും എടുക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.

സ്വന്തം രാജേശ്വരി






പ്രിയപ്പെട്ട രാജേശ്വരിയ്ക്ക്

ഒരു തീരുമാനമെടുക്കാന്‍ എനിയ്ക്കും കഴിയുന്നില്ല.ദൈവം നമ്മളോട് കാരുണ്യം കാണിയ്ക്കുന്നെയില്ല.നമ്മള്‍ രണ്ടു പാവങ്ങളെ ദൈവം എന്തിനാണിങ്ങനെ ശിക്ഷിയ്ക്കുന്നത് ?ഞാന്‍ നാളെ വൈകുന്നേരം ശുജീന്ദ്രത് പോവുകയാണ് .കഴിയുമെങ്കില്‍ തിരുച്ചന്ദൂരും പോകും.നാലഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞേ ഇനി ഞാന്‍ നിനക്കെഴുതുകയുള്ളൂ.

നിന്റെ സ്വന്തം ജഗദീഷ്




(ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ രണ്ടു പേര്‍ക്കും ദൈവത്തിന്റെ കത്ത് കിട്ടുന്നു )

ജഗദീഷും ,രാജേശ്വരിയും വായിച്ചറിയാന്‍ വേണ്ടി നിങ്ങളുടെ ദൈവം തമ്പുരാനായ ഞാന്‍ എഴുതുന്നത് -നിങ്ങള്‍ കുറെക്കാലമായി പ്രണയതിലാണെന്നെനിയ്ക്കറിയാം .ഞാന്‍ തന്നെയാണ് നിങ്ങളെ സ്നേഹിക്കാന്‍ അനുവദിച്ചത് .നിങ്ങളുടെ അനുരാഗത്തിന്റെ ഗതി ഞാന്‍ വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു .
മനുഷ്യ വര്‍ഗത്തിന്റെ മനസ്സില്‍ പ്രേമം മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് .ആ വികാരം ഇന്ന് ഒന്നുമല്ലാതായിത്തീര്ന്നിരിക്കുകയാണ് ഇരുപതൊന്നാം നൂട്ടണ്ടിലെയ്ക്ക് മനുഷ്യരാശി പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍ മിക്കവാറും ഞാന്‍ ഈ വികാരം മനുഷ്യനില്‍ നിന്ന് നീക്കം ചെയ്തു കളയും.പ്രേമം എന്ന വികാരം ഞാന്‍ മറ്റേതെങ്കിലും ജീവി വര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഇട്ടുകൊടുക്കും .മനുഷ്യ വര്‍ഗത്തിന്റെ മനസ്സില്‍ ഈ വികാരത്തിനു യാതൊരു രക്ഷയുമില്ല .ഞാന്‍ തന്നെയും നിങ്ങളെ സൃഷ്ട്ടിചിട്ടുള്ളത് പ്രേമത്തിന്റെ വിശുദ്ധമായ വേദനകള്‍ താങ്ങാന്‍ രൂപത്തിലല്ല.നിങ്ങള്ക്ക് ആ വേദന താങ്ങാനാവില്ല.പ്രേമത്തിന്റെ പരാജയം നിങ്ങളെ തകര്‍ത്തുകളയുന്ന പ്രശ്നവുമില്ല.
എല്ലാം അറിയുന്നവനായ ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് പറയുന്നു-നിങ്ങള്‍ക്കിനി അവസാനത്തെ കത്തെഴുതാം .നിങ്ങളുടെ സമയം പാഴാക്കിയതിന് ഞാന്‍ മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു.

നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ദൈവം


(ഇ വി ശ്രീധരന്‍ )

എല്ലാ കവിതകളും അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള
ഒരു കവിതയാണു നീ...
ഒരു കവിത...
ശവകുടീരം പോലെ പൂര്‍ണമായ ഒരു കവിത.

( മാധവിക്കുട്ടി)


നിന്നില്‍ നിന്നടര്‍ന്നാലെനിക്കൊരു
പുണ്യതീരമുണ്ടാവുമോ ?
മണ്ണിലല്ലാതെ മഞ്ഞുപൂവിന്റെ
മന്ദഹാസമുണ്ടാകുമോ ?
വ്യോമാഗംഗയില്‍ ആയിരം കോടി
താരകങ്ങള്‍ വിളിക്കിലും
ശ്യാമമോഹിനി പോവുകില്ല ഞാന്‍
നിന്‍ സ്വരാഞ്ജലിയാണു ഞാന്‍...

( മധുസൂദനന്‍ നായര്‍)




കണ്ടു മുട്ടുന്നു നാം വീണ്ടുമീ സന്ധ്യയില്‍
വര്‍ണങ്ങള്‍ വറ്റുന്ന കണ്ണുമായി
നിറയുന്നു നീയെന്നില്‍ നിന്‍റെ കണ്മുനകളില്‍
നിറയുന്ന കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി പോലെ

ദുരിതമോഹങ്ങള്‍ക്കു മുകളില്‍ നിന്നൊറ്റക്ക്
ചിതറി വീഴുന്നതിന്‍ മുന്‍പല്‍പ്പമാത്രയില്‍
ക്ഷണികമായെങ്കിലും നാം കണ്ട കനവിന്‍റെ
മധുരം മിഴിപ്പൂ നനച്ചുവോ രേണുകേ...

മുരുകന്‍ കാട്ടാക്കട (രേണുക)




ഒരു നാള്‍ എന്റെ ഹ്യദയത്തിന്റെ
ചുവപ്പു നീ തിരിച്ചറിയും
അന്നെന്റെ രക്തം കൊണ്ടു മേഘങ്ങള്‍ ചുവക്കും.
എന്റെ നിശ്വാസത്തിന്‍റ കാറ്റില്‍
ചുവന്ന മഴയായി അതു പെയ്തു വീഴും.
അന്നു ഭൂമിയിലെ മുഴുവന്‍ പൂക്കളും
ചുവന്നു പൂക്കും അപ്പോള്‍...
ഒരു പക്ഷേ ഞാന്‍ മരിച്ചിരിക്കും...

(ഖലീല്‍ ജിബ്രാന്‍)

ഒരു പൂങ്കുല പോലെ എന്നും ഞാന്‍
കൈകളിലിറുക്കിപ്പിടിക്കുന്ന വെളുത്ത മുഖം
മാത്രമല്ല നീ, നീ മറ്റാരെപ്പോലെയുമല്ല,
കാരണം, ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രേമിക്കുന്നു.
ഈ ജമന്തിപൂമാലകള്‍ക്കിടയില്‍
നിന്നെയും ഞാന്‍ നിവര്‍ത്തിയിടട്ടെ...

ഗിരിനിരകളില്‍നിന്നു ഞാന്‍ നിനക്കു വേണ്ടി
സൌഖ്യം തുളുമ്പുന്ന പൂക്കള്‍ കൊണ്ടുവരും,
നീലശംഖുപുഷ്പങ്ങള്‍,
തവിട്ടു നിറമാര്‍ന്ന ഹെയ്സല്‍ പുഷ്പങ്ങള്‍,
ചൂരല്‍ക്കൊട്ടകള്‍ നിറയെ ഉമ്മകള്‍.
വസന്തം ചെറിമരങ്ങളോട്‌ ചെയ്യുന്നതു പോലെ
നിന്നിലേക്ക്‌ പ്രണയമായി ഞാന്‍ നിറയട്ടെ...

( നെരൂദ)



ഉരുകി, രാത്രിയോട്‌ രാഗങ്ങള്‍ പാടുന്ന
പാഞ്ഞൊഴുകുന്ന ഒരരുവിയാകുക.
അത്യധികമായ ഹൃദയ മൃദുലതയുടെ
വേദനയറിയുക.
സ്നേഹത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ
സ്വന്തം ധാരണയാല്‍ മുറിവേല്ക്കുക.
അങ്ങനെ പൂര്‍ണ്ണ മനസ്സോടും
ഹര്‍ഷവായ്പ്പോടും ചോരയൊഴുക്കുക.

(ഖലില്‍ ജിബ്രാന്‍)



ഭൂമിക്കടിയില്‍ വേരുകള്‍ കൊണ്ടു
കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു
ഇലകള്‍ തമ്മില്‍ തൊടുമെന്ന് പേടിച്ച്
നാം അകറ്റി നട്ട മരങ്ങള്‍

(വീരാന്‍കുട്ടി)



പ്രിയേ, നീ ആ പൂവ് എന്ത് ചെയ്തു?
ഏത് പൂവ് ?
രക്തനക്ഷത്രം പോലെ
കടും ചെമപ്പ് നിറമാര്‍ന്ന ആ പൂവ്...
അതോ, തിടുക്കപ്പെട്ട് അറിയുന്നതെന്തിന്?
ചവിട്ടി അരച്ചു കളഞ്ഞോ എന്നറിയാനാ.
കളഞ്ഞെങ്ങിലെന്ത് ?
ഓ ഒന്നുമില്ല, എന്റെ ഹൃദയമായിരുന്നു അത്...

(ബഷീര്‍)



ആദ്യം ഇലകള്‍ പോഴിച്ചിട്ടു
പുഴയുടെ നനവറിയാന്‍.
പിന്നെ ചില്ലകള്‍ അടര്‍ത്തിയിട്ടു
ഒഴുക്കിന്റെ വേഗമറിയാന്‍.
ഒടുവില്‍ കടപുഴകി വീണു
ആഴങ്ങളിലെ ഇരുട്ടറിയാന്‍.
വൈകിയെത്തിയ കാറ്റു
പുഴയുടെ നെഞ്ചില്‍
ചെവി ചേര്‍ത്തു വച്ചു,
തന്റെ കൈകള്‍ താങ്ങി നിര്‍ത്തിയ
കൂട്ടിലെ കിളിക്കുഞ്ഞ്
നീന്താന്‍ പഠിച്ചോ എന്തോ ?

(ആമി സലീം )

നിന്റെ കണ്ണീരില്‍ കുതിര്‍ന്നൊരീ തൂവാല
ഇന്നീ പനിനീര്‍ച്ചെടിച്ചില്ലയില്‍ വീണുപോയ്‌
പിന്നെയിതളിതളായ്‌ വിടര്‍ന്നൊരു
ചെമ്പനീര്‍മൊട്ടിനെ തൊട്ടു തലോടവെ
എന്തിനേ നീയതു ചെന്നെടുത്തു വീണ്ടും
എന്തിനതിന്റെ നനവിലലിഞ്ഞൊരു
ഹൃദ്യനറുമണം നിന്‍ ദീര്‍ഘ ചുംബനം ഒപ്പിയെടുക്കവെ
നനഞ്ഞു നിന്‍ കണ്‍കളും.

(ഒ.എന്‍.വി.)



അസാന്നിധ്യം കൊണ്ടു സാന്നിധ്യം അറിയിക്കുന്ന നീ ആര്?
എന്റെ അവസാനത്തെ രഹസ്യം വരെ ഞാന്‍ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ജലപ്രവാഹത്തിലൂടെ പൊസേഡോണ്‍ എന്നെ കാണാനെത്തുന്നതു വരെ.
മൌനമാണ് എപ്പോഴും നിന്റെ മറുപടി.
ഒരു വാക്ക്... വെറും ഒരു വാക്ക്... ഒറ്റവാക്ക്‌...
അതാണ് ഞാന്‍ എപ്പോഴും ചോദിക്കുന്നത്‌,
നീ തരാത്തതും...

(വിജയലക്ഷ്മി)

ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്നു ഞാന്‍ എന്നതിന്നൊ-
രുവെറും തൂവല്‍ താഴെയിട്ടാല്‍ മതി
ഇനിയുമുണ്ടാവും എന്നതിന്‍ സാക്ഷ്യമായ്
അടയിരുന്നതിന്‍ ചൂടു മാത്രം മതി.

(രാമചന്ദ്രന്‍)




സഖി, നിനക്കായി ഞാന്‍ പാടിയ പാട്ടെല്ലാം
അഗതികളായിങ്ങലഞ്ഞിടുന്നു മണ്ണില്‍!
തിരയുന്നു ഞാനുമെന്‍ ഗാനവും നിന്നെ
വേര്‍പിരിയുന്നു വീണ്ടും നാമീയിരുളില്‍!

ഇരുജന്മവേളകല്ക്കിടയില്
മൃതിയെന്നോരിടവേള വേണമെന്നാകിലാകട്ടെ!
വിടപറയാം പുനര്ദര്‍ശനഭാഗ്യം
നേര്ന്നിതുവഴി വീണ്ടും വന്നണയുമെങ്കില്!

ഇവിടെ നാം പാടാത്ത പാട്ടില്ല!
നിന്റെയീ നിടിലതിലത്രേയെന്‍ നീലാകാശം!
ഇനി നാളെയെന്‍ മിഴി മങ്ങുമ്പോള്‍, കാഴ്ചകള്‍
ഇരുളുമ്പോള്‍, നീയാണെന്‍ മിഴികള്‍!

(ഓ എന്‍ വി )



കാത്തു സൂക്ഷിച്ചൊരു സ്നേഹത്തിന്‍ തിരിനാളം...
കത്തി ജ്വലിക്കുമൊരു വേദനയായ് മാറുന്നു.
അണക്കാനാകില്ലൊരിക്കലും മറവിയാല്‍...
കനലായ് മാറിയൊരു ഹൃദയത്തിന്‍ നോവിനെ.
ചേര്‍ത്തുവെക്കാം ഇതുംകൂടെയെന്‍ ‍ ഓര്‍മ്മചെപ്പില്‍...
ചിതയിലേക്കുള്ള എന്റെ വിലപ്പെട്ട സമ്പാദ്യമായ്.

(അഭി)

നീ തന്ന പഴുത്ത പേരയ്ക്ക ഞാന്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞു .വിത്തുകള്‍ മുളച്ചു തൊടിയില്‍ നിറയെ ഇപ്പോള്‍ പേരയ്ക്ക മരങ്ങളാണ് .സ്വന്തമാക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ എപ്പോഴും നല്ലത് ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് തന്നെ
നീ തന്ന സ്നേഹവും ഞാന്‍ വലിച്ചെറിയുന്നു .വിത്തുകള്‍ മുളച്ച് മനസ്സില്‍ നിറയെ നാളെ സ്നേഹത്തിന്റെ ഇലകള്‍ കിളിര്‍ക്കും
സ്നേഹം ഉപേക്ഷിക്കലും വലിച്ചെറിയലുമാണ് (പി കെ പാറക്കടവ് )


കാര്‍മേഘങ്ങളുടെ ചാരമഷി തട്ടിത്തൂവി ഭൂമിക്കു ചന്തം കുറയുന്ന തണുത്ത കണ്ണീര്‍ സന്ധ്യകളില്‍ ഏകാകിയായി
സ്വപ്നം കണ്ടും വിലപിച്ചും നടക്കുന്ന അസ്ഥിരപ്രാണിയായ അങ്ങയെ ഞാന്‍ എപ്പോഴും കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കും
പെയ്യാന്‍ പുറപ്പെട്ടുനില്‍ക്കുന്ന മേഖങ്ങളിലെയ്ക്ക് മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കുന്ന നിമിഷത്തില്‍ ജൂലൈ വര്‍ഷ മേഖങ്ങളിലിരുന്നു ഞാന്‍ അങ്ങയില്‍ പ്രണയം ചാറ്റും !
എനിയ്ക്കുറപ്പുണ്ട്...
ചിതറിവീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളില്‍ നിന്ന് അങ്ങ് എന്നെ വേര്തിരിച്ചറിയാതിരിക്കില്ല ..
കവിയാണല്ലോ !!.. (ഗീത ഹിരണ്യന്‍ )



നിന്നെയോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ പെയ്യുന്നത് മാത്രമാകുന്നു മഴ
മറ്റു നേരങ്ങളില്‍ പാഠപുസ്തകങ്ങളില്‍ പറയുമ്പോലെ
ഘനീഭവിച്ച നീരാവി പൊഴിയുന്നുവേന്നെയുള്ളൂ (പ്രദീപ്‌ എം നായര്‍ )


ഓര്‍ക്കാരിണ്ടിപ്പോഴും നിന്നെ
നാട്ടുവഴിയില്‍
തനിയെയാകുമ്പോള്‍
തേഞ്ഞ വെയിലില്‍ ആറ്റകള്‍
ചേക്കയേറുമ്പോള്‍
രാത്രി ഗസലായ്
ആകാശം പൂക്കുമ്പോള്‍
ചിരിപോല്‍
നിശാഗന്ധികള്‍
ചുറ്റിലും വിടരുമ്പോള്‍ (സന്തോഷ്‌ )



ഞാന്‍ തയ്യല്‍ വേലയിലായിരുന്നു.അവനെ ഹൃദയത്തില്‍ തുന്നിവെയ്ക്കുകയായിരുന്നു.ഹൃദയത്തില്‍ തറഞ്ഞ സൂചിത്തുമ്പ് ഓരോ തവണയും രക്തം ചീറ്റിച് പറിഞ്ഞു പോരാത വിധം അവനെ ജീവനില്‍ അമര്തുകയായിരുന്നു
ഒരവസരത്തില്‍ ചിത്രത്തുന്നലിന്റെ താളം തെറ്റിയപ്പോള്‍ അവനെ അടര്തിയെടുക്കാന്‍ ശ്രെമിച്ചതായിരുന്നു ഞാന്‍ .
എന്നാല്‍ ഉള്‍ശരീരത്തില് എത്തിപ്പെടുന്ന ഇതൊരു വസ്തുവിലും എന്ന പോലെ മാംസവും രക്തകോശങ്ങളും അവനിലെയ്ക്ക് വളര്‍ന്ന് രക്തസങ്ക്രമണം ആരംഭിച്ചുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. (ബിന്ദു സന്തോഷ്‌ )






ആദ്യ ചുംബനത്തെക്കുറിച്ചു പറയുമ്പോള്‍ ഈ കടലിനെയാണ് ഓര്മ വരിക .എന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ അവളുടെ കവിളില്‍ അമര്ന്നുപിന്‍വാങ്ങിയതും പാര്‍വതിയുടെ കണ്ണില്‍നിന്ന് പ്രകാശത്തിന്‍റെ ഒരു തിര കുതിച്ചുവന്ന് എന്നെ വലിച്ച് അഗാധതിലെയ്ക്കെവിടെയോ കൊണ്ടുപോയി.ആ വര്ഷം ലോകത്ത് രണ്ടേരണ്ടു പേര്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.-ഞാനും പാര്‍വതിയും .പക്ഷെ ,അഞ്ചാമത്തെ കൊല്ലമാണ് ഞങ്ങള്‍ വിലക്കപ്പെട്ട കനി ഭക്ഷിച്ചത് .ഇത് ആറാം വാര്‍ഷികമാണ് .അപ്പോഴേയ്ക്കും എനിയ്ക്കവളെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു .പ്രണയത്തിന്റെ പാവില്‍ ഒരു ശരീരത്തിന് അത്രയൊക്കെയേ കേടാവാതെ നില്ക്കാന്‍ പറ്റൂ.
പുതുതായി ഒന്നും പറയാനില്ലാത്ത അവസ്ഥ .സദാ ആവര്‍ത്തിക്കുന്ന സാമീപ്യത്തിന്റെ അരുചി .ഇനിയങ്ങോട്ട് ,ഞങ്ങള്‍ ഉരുണ്ടുപോകാന്‍ ദാമ്പത്യമെന്ന ഒരു റെയില്‍ പാത മാത്രമേ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ .തികച്ചും സമാന്തരം .ഒരിക്കലും കൂട്ടിമുട്ടാത്തപ്പോഴും കാഴ്ചക്കാരില്‍ സ്വരച്ചേര്‍ച്ച പണിതുവെച്ചുംകൊണ്ടുള്ള ഒരു പതിഞ്ഞ സഞ്ചാരം
(സന്തോഷ്‌ ഏച്ചിക്കാനം )

നിന്നെക്കുറിച്ചെഴുതണമെന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു
ഒരുപന്യാസത്തിനു വിഷയമാക്കിയാല്‍ നീ കോപിക്കും
കഥയാക്കിയാലോ ഞാനതിലെ ദുരന്ത കഥാപാത്രമാകും
കവിതയാക്കിയാലോ ഞാനതിലെ ചത്ത്‌ വീര്‍ത്ത ബിംബമാകും
അങ്ങനെയങ്ങനെ നിന്നെക്കുറിചെഴുതി
എന്നെക്കുറിച്ചാവുക സ്വാഭാവികം (ദേശമംഗലം രാമകൃഷ്ണന്‍ )


പ്രണയമെന്നു വിളിയ്ക്കരുത്
ജീവിതം ദുരിതമെന്നു പഠിപ്പിച്ച
മാമരച്ചില്ലയില്‍ തൂങ്ങിനിന്നും ചിരിക്കരുത്
പ്രണയമെന്നാല്‍ മനുഷ്യന്‍റെ ജാതകം
മുളയിലേ കാര്‍ന്നുതിന്നുന്ന സാഗരം (ഇന്ദ്രബാബു )


പാതിയില്‍ നിര്‍ത്തിയ വരികളിലെ
ആലസ്യമോ
ചുണ്ടിലെ മുന്തിരി വീഞ്ഞിന്റെ
മധുരമോ
നിനക്കായിവിടെ ഞാന്‍ കാത്തുവെചിട്ടില്ല
നിരര്ഥകസ്നേഹത്തിന്ടെ
തിരസ്കരണം പോലെ
വഴിയില്‍ മരിച്ചുകിടന്നിരുന്ന
ശലഭത്തിന്റെ
പിന്നിപ്പോയൊരു ചിറകല്ലാതെ
ഞാനൊരുക്കിയിട്ടില്ല
നിനക്കായി -ഒന്നും (രതി വി കെ )


പെട്ടെന്നെനിയ്ക്ക് തോന്നി ,അനേകായിരം ആകാശങ്ങളുടെ നീലിമ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്ന ആ കണ്ണുകളില്‍ ഞാന്‍ പ്രതിഭലിച്ചു എന്നും അവയെന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞെന്നും .അതികായന്മാരുടെ ആശ്ലെഷണങ്ങളെ മാത്രം അര്‍ഹിക്കുന്ന
ആ ശരീരം എന്‍റെ മുമ്പിലുണ്ടായിരുന്നു .എന്‍റെ മുറിയിലെ നീലവെളിച്ചം അതിന്റെ വര്ത്തുളതയില്‍ ഉടയാടയുലഞ്ഞു കിടന്നു
ഞാന്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു :എനിയ്ക്കെന്തുണ്ട് തരാന്‍ ?എന്‍റെ ആത്മാവൊഴികെ .നഷ്ടപ്പെടുത്തുവാന്‍ ഒന്നിലേറെ ആത്മാവുകള്‍ ഇല്ലല്ലോ എന്നാണെന്റെ ദുഃഖം .
ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍ ഇടഞ്ഞെന്നു തോന്നി
(വിക്ടര്‍ ലീനസ് )

പ്രേമത്തിന്‍റെ പുതിയ ഭാഷ പിടികിട്ടാതെ പിന്നെയും പിന്നെയും പ്രപഞ്ചം പരിഭ്രമിക്കുന്നു
നീ പണ്ട് അരുവിയിലെറിഞ്ഞ നോട്ടങ്ങള്‍ ഈ അഴിമുഖത്ത് ആദ്യം പൂവിട്ട മരങ്ങളായി
(ഡി വിനയചന്ദ്രന്‍ )


പ്രേമം ..പ്രേമം..പ്രേമം ..!
ഈ ക്ലീഷേ ഒന്ന് നിര്‍ത്തൂ
യാനപാത്രത്തില്‍ നിന്‍റെ കണ്ണുകളെ ബലികഴിച്ച്
എന്‍റെ പ്രേമത്തിന് ഞാനിന്നു രക്തസാക്ഷിയാവുന്നു
ദീപസ്തംഭങ്ങള്‍ ഇനി കണ്ണടയ്ക്കട്ടെ (അരവിന്ദന്‍ )


പ്രണയകാലത്തിലാണ് പാര്‍വതീ
നാം പ്രപഞ്ചത്തോളം പ്രാകൃതമാകുന്നത്
പുഴയോളം തണുപ്പും പകലോളം വേനലും കൊണ്ട്
നാം എല്ലാ ചേതനകളെയും തിരിച്ചറിയും
ബോധത്തിന്റെയും വാക്കുകളുടെയും
കാല്പനികതിയില്‍ നിന്നും ഒരിക്കലും ജീവിതത്തെ മാത്രം തിരിച്ചറിയാതെ (ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍ )



അനശ്വരമായി ഒന്നുമില്ല റോസ് ഈ ഭൂമിയില്‍
പക്ഷെ സ്നേഹമുണ്ട് ,ആര്ദ്രടയുണ്ട് ,ജീവിതമുണ്ട് ..
അതുമതി .
എനിയ്ക്കതുമതി (ശ്യാമപ്രസാദ് )

വാകമരങ്ങള്‍ പൂത്തപ്പോള്‍ നീ പറഞ്ഞു
നിനക്കെന്നോട് പ്രണയമാണെന്ന്
ഹൃദയചിന്നങ്ങള്‍ നോട്ടുബുക്കില്‍ വരച്ചിടുമ്പോള്‍
വെറുതെ പേടിക്കുന്നവളാണ് ഞാന്‍ .
പ്രണയിക്കുന്നവരുടെ ആത്മാവുകള്‍ ഒന്നായിത്തീരുമോ ?
അതിരില്ലാത്ത ആത്മവിശ്വാസം പ്രണയം തരുമോ ?
അത്ഭുദങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിയ്ക്കാന്‍ പ്രണയത്തിനു കഴിയുമോ (രേഷ്മി ബിനോയ്‌ )



എന്‍റെ അസ്വസ്ഥമായ രാത്രികള്‍ നീണ്ടുപോയപ്പോള്‍ ,അടുക്കാനും അകലാനും വയ്യാതെ കുടുങ്ങിയപ്പോള്‍ ,പറിച്ചുമാറ്റാനാവാതെ നീ എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ പറ്റിപ്പിടിച്ചു നിന്നു.നിന്‍റെ തിണര്പ്പുകളില്‍ ചുംബിച്ചു .നിന്‍റെ നീണ്ട മുടിയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു .നിന്‍റെ നനഞ്ഞ ചുണ്ടുകളില്‍ മുഖം അമര്‍ത്തി ഞാന്‍ എവിടെയോ അഭയം തേടുകയായിരുന്നു .
(സേതു )


ചിറകു കരിഞ്ഞ മാലാഖ കുഞ്ഞുങ്ങളെല്ലാം നൃത്തം ചെയ്യുന്നത് എന്‍റെ നെഞ്ജിലാണ് (വിത്സണ്‍ )



അവളുണ്ടായിരുന്നപ്പോള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ എന്നുമെപ്പോഴും പൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞിരുന്നു .
അവള്‍ പോയി .ഇപ്പോഴും എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഒരു പൂ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു ..ഒരു കറുത്ത പൂവ് (കുഞ്ഞുണ്ണി )



നിന്‍റെ ഓരോ ചിരിയും നിലയ്ക്കാത്ത ഓരോ മഞ്ഞു മഴയാണ് .
നിലാവിന്‍റെ രക്തം മണക്കുന്ന കാലൊച്ചകളാണ് .
കറുത്ത വാവിന്‍റെ കരിമിഴികളില്‍
ഘനമേഘങ്ങളുടെ ഈ പ്രവാസ ജീവിതം പോലെ
കലര്‍പ്പില്ലാത്ത ഈ പ്രണയവും നമുക്കൊരു നങ്കൂരം മാത്രമാകുമോ (ആര്‍ മനോജ്‌ )


ഓടിമെയ്തളര്ന്നിങ്ങു
വന്ന തെന്നലേ പൂവിന്‍
കാതില്‍ നീ കളിമന്ത്രി-
ച്ചിക്കിളി കൂട്ടീടുമ്പോള്‍
സാന്ദ്ര, മോഹനരാഗം
പാടുമെന്‍ സഖിയുടെ
ശാന്തമോഹന രാഗം
ഓര്‍മയില്‍ തെളിയുന്നു (പറവൂര്‍ ബി ലതിക നായര്‍ )




സ്നേഹം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു സൂര്യ മുകുളം ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു
സംഗീതം പോലെ സമ്പന്നമായ നിന്‍റെ ശ്വാസങ്ങളില്‍ ഒരാരോഹണം ഞാന്‍ പ്രത്യാശിച്ചു
നിന്‍റെ നിനവുകളുടെ വിദൂരഭൂമികളില്‍ ഒരു വിളക്കുമാടം ഞാന്‍ അവകാശപ്പെട്ടു
നിന്‍റെ കാമനയുടെ ഹരിത തീരങ്ങളില്‍ ഒരു ചുമന്ന പൂ ഞാന്‍ മോഹിച്ചു ..
എങ്കിലും മേഘാ..... (കുഞ്ഞപ്പ പട്ടാനൂര്‍ )

കടലിന്‍റെ അഗാധതയിലേയ്ക്ക് അപ്രത്യക്ഷനായ ആ കാമുകനെത്തിരഞ്ഞു ചിത്രശലഭങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ഒരു കപ്പല്‍ ഇപ്പോഴും ഈ കടലില്‍ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നുണ്ടത്രേ (ജോയി മാത്യു )


നമ്മള്‍ രണ്ടു പേരും മലയടിവാരത്തിലേയ്ക്ക് കനിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന കാറ്റിനായി മൂക്ക് വിടര്ത്തിനിക്കുമ്പോള്‍
നിന്നെ ഞാന്‍ തൊടാന്‍ ശ്രമിച്ചത് നീ ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടോ ? നിന്റെ കവിളില്‍ എന്‍റെ ചുണ്ടുകളമര്താന് ഞാന്‍ കൊതിച്ചത് നീ മറന്നുപോയോ ?'സാറാ ,നിന്റെ നെഞ്ഞിടിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട് .നിന്നെ ദുഖിപ്പിക്കാനോ കരയിപ്പിക്കാനോ അല്ല ഞാന്‍ വന്നത് .ഈ ജനലിലൂടെ കിഴക്കന്‍ മലകളില്‍ നോക്കി ജീവിതം ഒരിക്കല്‍ കൂടി ആടിത്തീര്‍ക്കണം (പുനത്തില്‍ )


ഏയ് നെരൂദാ ..
ഞാനിന്ന് പ്രണയിക്കുവാന്‍ പഠിക്കുകയാണ്
എങ്കിലും ഒരിക്കലും ഞാനെന്റെ പ്രണയിനിയുടെ ചുംബനങ്ങള്‍
അപഹരിക്കുന്ന തലയിണകളോട് അസൂയപ്പെടുന്നില്ല (എസ് കലേഷ്‌ )


എനിയ്ക്കറിയാം
ഒരിരുണ്ട വെളുപ്പാന്‍കാലത്ത് പുകമണമുള്ള
കുഞ്ഞിച്ചുണ്ടു കൊണ്ട് അവനെന്‍റെ ഇടംകഴുത്തില്‍ പ്രണയം
ലിഖിദപ്പെടുതിയത് മുതലാണ് ചതഞ്ഞ ചോരപ്പാടുകള്‍ പോലെ
എന്‍റെ മോഹങ്ങളും ചോരച്ചു തുടങ്ങിയത് . (ദിവ്യ അഭിലാഷ് )



ഡെസ്ടിമോണ : i saw your face in your mind ..അങ്ങയുടെ മനസ്സിലാണ് ഞാനങ്ങയുടെ മുഖം കണ്ടത്.
അറിയാമല്ലോ ? മുഖത്തല്ല മനസ്സ് , തൊലിയിലല്ല സൗന്ദര്യം . Your face in your mind ,mind.. mind....

ഒഥല്ലോ: ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ആഴിയിലെ കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന നിധികള്‍ക്ക് പോലും
ഞാനെന്‍റെ സ്വാതന്ത്ര്യം വച്ചുമാറുമായിരുന്നില്ല

(സിവിക് ചന്ദ്രന്‍ )



നീയെന്നെ നോക്കാതെ എനിയ്ക്ക് ചുറ്റും നോക്കുക
എന്‍റെ ലോകത്തെ പ്രണയിക്കാതെ എന്നെ മാത്രമായി നീ പ്രണയിക്കരുത് .
ഒരു യാത്രാമൊഴി ഓര്തുകൊണ്ടുമാത്രം ഉപാധികളില്ലാത്ത
സ്നേഹമൊഴികളുടെ സമൃദ്ധിയിലേയ്ക്ക് നീയെന്നെ കൊണ്ടുപോകുക (എസ് ജിതേഷ് )



മുപ്പതുവര്‍ഷം കഴിഞ്ഞു കണ്ടുമുട്ടിയാലും
പുരുഷന് തന്‍റെ ആദ്യകാമുകിയെ തിരിച്ചറിയാനാവും
ഏറെ പുതിക്കിപ്പണിതിട്ടും പണ്ട് താമസിച്ചിരുന്ന
നാട്ടിന്‍പുറത്തെ വീട് തിരിച്ചറിയും പോലെ ,
കെട്ടിടങ്ങളും ശബ്ദങ്ങളും നിറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിട്ടും മുമ്പ് ചെന്നിരിക്കാറുള്ള കുന്നിന്പുറത്തിന്റെ
പൂക്കള്‍ നിറഞ്ഞ വിജനത തിരിച്ചറിയും പോലെ (സച്ചിതനാന്തന്‍ )

'ദൂരെ നിന്നെക്കണ്ടപ്പോള്‍ മറ്റാരോ ആണെന്ന് തോന്നി '
'അതാണോ അന്തംവിട്ടു നിന്നത് .'
'അതല്ല ,സുന്ദരിയായ ഒരപരിചിത നീയാവാന്‍ നിമിഷമല്ലേ എടുത്തുള്ളൂ എന്നതിശയിക്കുകയായിരുന്നു '
(കല്പറ്റ നാരായണന്‍ )


നിന്‍റെ ഗന്ധം നുകര്‍ന്നെന്റെ ദാഹം
നേര്‍ത്ത പുഞ്ചിരിയാസ്വദിച്ചെങ്കില്
രണ്ടുമൂന്നു ദിനങ്ങളെന്‍ ദന്ത
ദംശനം നിന്നെ നോവിചിരുന്നെങ്ങില്‍
ആളൊഴിഞ്ഞു ,നമുക്കൊട്ടുനേരം
ഈ നിലാവിനെ പങ്കിട്ടെടുക്കാം (കെ ജയകുമാര്‍ )


എന്‍റെ കാമുകിയുടെ വിളറിയ കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന്
കുറിച്ചെടുത്തവയാണ് എന്‍റെ കവിതകള്‍ .
ചക്രവാളത്തിലെയ്ക്ക് നീളുന്ന അവളുടെ
നോട്ടം എനിലെയ്ക്ക് പിന്‍വാങ്ങുംബോഴാണ് കവിതകളവസാനിചിരുന്നത് (ഗൌതമന്‍ )



ചോന്ന പൊട്ടു നിനക്ക് ചേരില്ലെന്ന് നൂറു വട്ടം പറഞ്ഞതല്ലേ
എനിട്ടിപ്പോള്‍ നെറുകയില്‍ തന്നെ നീ വെട്ടുകൊണ്ടപൊല്‍്
സിന്ദൂരവും തൊട്ടു വന്നുനിന്നാല്‍ നിറയാതിരിക്കുമോ
നെറ്റിയില്‍ ഞാനടച്ചിട്ട തീമിഴി (മോഹനകൃഷ്ണന്‍ കാലടി )



കണ്ണീര്‍ പാടങ്ങളില്‍ കാല്തെറ്റിവീണ
കിനാവുകളുടെ ചതഞ്ഞ വിരലുകളില്‍
പീഡനങ്ങളുടെ അമ്ലവീര്യം മുക്കി മുറിവുണക്കനായി വന്ന
പ്രണയമേ...
നിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ പാഴായതറിഞ്ഞ്
വഴിയാധാരമായിത്തീര്‍ന്ന ജീവിതത്തിന്
ഒരു ചുമടുതാങ്ങിയായിത്തീരാന്‍ നിനക്കാകുമോ ? (മോഹന്‍ )

ഞാനിന്നീയൊടുക്കത്തെത്തുള്ളിയുമിറക്കുമ്പോള്‍
പ്രാണവേദനയോടെ നിന്നെ വിട്ടകലുമ്പോള്‍
ആശിപ്പതെന്താണെന്നോ;കരയും നിന്‍ കണ്‍കളില്‍
ആറാത്ത കണ്നീര്ചാലയോഴുകാനെന്നും തോഴീ (ഒളപ്പമണ്ണ )


ഓര്‍തിരിക്കാതെ രണ്ടു പ്രാണന്‍ തമ്മില്‍
ഒട്ടുന്നതിന്റെ ആകസ്മികതയുണ്ട് ഏതു പ്രണയത്തിലും
കീറിക്കൊണ്ടല്ലാതെ വേര്‍പെടുത്താന്‍ പറ്റാത്തതിന്റെ
നിസ്സഹായതയുണ്ട് അതിന്റെ പിരിയലില്‍ (വീരാന്‍കുട്ടി )



നമ്മുടെ പ്രണയം ഒരഗ്നിപര്‍വതമാണ്
ആദ്യ പൊട്ടിത്തെറിയില്‍ തന്നെ നമ്മള്‍ അന്യരാവും
ലാവ ഒഴുകിതുടങ്ങുമ്പോള്‍ മറക്കണം എന്ന്
പറയുവാന്‍ വേണ്ടി മാത്രം നമുക്ക് പ്രണയിക്കാം (ക്രിസ്പിന്‍ ജോസഫ്‌ )


ചുവപ്പേ ഇപ്പോഴും അപായത്തെ പറ്റി മാത്രം പറയുന്ന നീ
എന്തിനാണ് സംസാരം പ്രണയതിലെത്തുംബോഴെല്ലാം നിറം മാറുന്നത് (എസ് ശരത് )


എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്കും കണ്ണുകളിലേയ്ക്കും നോക്കാതിരിക്കാന്‍ അയാള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.
കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ പിന്നെ ദൃഷ്ടി പിന്‍വലിക്കാനും കഴിഞ്ഞില്ല.പെരുമഴയ്ക്ക് ശേഷം തോര്‍ച്ച കണ്ട ഒരു സന്ധ്യ പോലെയാണവ .ഈറനായ ഒരു നീല സന്ധ്യ .വാക്കുകള്‍ക്ക് ഒരിക്കലും വഹിക്കാനാവാത്ത എന്തോ ഒന്ന് അവിടെയുണ്ട് (വൈശാഖന്‍ )

സോളമന്‍ :"എങ്കില്‍ കൊണ്ടുപോണ കാര്യം ഞാനേറ്റു .ശലമോന്റെ song of songsല്‍ പറയുന്നത് പോലെ ---
നമുക്ക് ഗ്രാമങ്ങളില്‍ ചെന്ന് രാപ്പാര്‍ക്കാം .അതികാലതെയെഴുന്നേറ്റ്,മുന്ദിരിതോട്ടങ്ങളില്‍ പോയി മുന്തിരിവള്ളി തളിര്‍ത്തു പൂവിടരുകയും മാതളനാരകം പൂക്കയും ചെയ്തുവോ എന്ന് നോക്കാം "
സോഫിയാ .അവള്‍ ജോലി മറന്ന്‌ ,അവന്റെ വാക്കുകളില്‍ ലയിച്ച്‌ അങ്ങനെ നിന്നുപോയി
സോളമന്‍: "അതിന്റടുത്ത ലൈന്‍ എന്താന്നറിയാമോ ?"
സോഫിയാ :'ഇല്ല' എന്നര്‍ത്ഥത്തില്‍ "മ് !"
സോളമന്‍ പറയാന്‍ തുടങ്ങി പെട്ടെന്നത്‌ വേണ്ടെന്നു വെച്ചു .
"അല്ലേ വേണ്ട"
സോഫിയാ :"പറയൂ"
സോളമന്‍ :(ആലോചിച്ച്‌) "ഉം ...പോയി ബൈബിളെടുതുവെച്ചു നോക്ക് ."
---------------
--------------------
------------------------------------
മറിയുന്ന ബൈബിള്‍ പേജുകള്‍ .അവ ഒരു പേജില്‍ വന്ന് നിന്നു .സോഫിയയുടെ വിരലുകള്‍ ,വരികളിലൂടെ കീഴോട്ടു സന്ജരിച്ചു ഒരിടത് വന്ന് നിന്നു .സോഫിയ ശ്വാസമടക്കി അവളുടെ തന്നെ ശബ്ദത്തില്‍ :

"നമുക്ക് ഗ്രാമങ്ങളില്‍ ചെന്ന് രാപ്പാര്‍ക്കാം .അതികാലതെയെഴുന്നേറ്റ്,മുന്ദിരിതോട്ടങ്ങളില്‍ പോയി മുന്തിരിവള്ളി തളിര്‍ത്തു പൂവിടരുകയും മാതളനാരകം പൂക്കയും ചെയ്തുവോ എന്ന് നോക്കാം....
അവിടെ വെച്ച് ഞാന്‍ നിനക്ക് എന്‍റെ പ്രേമം തരും ."

സോഫിയ ശ്വാസമടക്കി .മുഖത്ത് വിയര്‍പ്പുതുള്ളികള്‍ -അവളുടെ മേലേയ്ക്കു സോളമന്റെ ശബ്ദത്തില്‍--
"അവിടെ വെച്ച് ഞാന്‍ നിനക്ക് എന്‍റെ പ്രേമം തരും ."


(പി പദ്മരാജന്‍ )

തപാല്‍ സമരം തീര്‍ന്നതിന്റെ പിറ്റേന്ന് പഴകിയടര്‍ന്ന് പോളിഞ്ഞുകീറിയ നിലയില്‍ അവള്‍ക്കു കിട്ടിയ കത്തില്‍ അടയാളത്തെപ്പറ്റി കുറിച്ചിരുന്നു ഇങ്ങനെ : തുറന്നിരിക്കുന്ന എന്‍റെ ഒറ്റക്കണ്ണ് ഉറ്റുനോക്കുന്നത് നിന്നെത്തന്നെയായിരിക്കും (കുഴൂര്‍ വിത്സണ്‍ )


പൂവല്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും തീയിലേയ്ക്ക് പറന്ന് ,ചിരകുകരിഞ്ഞപ്പോഴെയ്ക്കും
കത്തുന്ന കനല്‍ എന്‍റെ പ്രണയത്തെ ഒരു മങ്ങിയ കാവ്യമാക്കിയിരുന്നു (രെമ്യ ജി നായര്‍ )


ഒഴുകിയ കണ്നീരുകൊണ്ടാത്മാവിനെ
കഴുകിത്തുടച്ച് നിന്നില്‍ നിന്നും
എന്നിലേയ്ക്കുള്ള ദൂരമെണ്ണിത്തീരുവോളം
ഒന്നു ചേരുന്നതിനായി കാത്തിരിക്കുക (ആശ എം )

അന്നാ,
വിറയ്ക്കും വിരലുകള്‍ കൊണ്ട് നിന്‍
അന്തര്‍ജലങ്ങളെ ഞാന്‍ കുതിപ്പിച്ചതും
എന്‍റെ ശിരസ്സിന്‍ പുകയിലക്കാടുകള്‍
നിന്റെ ചുഴലി കുരുങ്ങിപ്പറിഞ്ഞതും
നമ്മളില്‍ നമ്മളന്യോനം പ്രവഹിച്ചു
തമ്മില്‍ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞതും ജീവിതം
എങ്ഗിലുമുണ്ടെനിയ്ക്കൊര്‍മ്മപ്പെരുക്കങ്ങള്‍
നിന്‍റെ ചുണ്ടെത്താത്തതാം തീത്തഴമ്പുകള്‍ (ചുള്ളിക്കാട് )


പേര്‍ത്തുമെന്‍ കണ്ണില്നിന്നെപ്പോഴും വീഴുന്ന
നീര്‍ത്തുള്ളി പിച്ചകമാകുമെങ്ങില്‍
തങ്കമേ ,ഞാനൊരു മാലയായ്ക്കൊര്ത്തത്
നിങ്കരിക്കൂന്തലില്‍ ചാര്ത്തിയേനെ (ഉള്ളൂര്‍)



പിന്നെ, ലോകത്തിനുമുന്നില്‍ അതിരുകള്‍ മാഞ്ഞുപോകുമ്പോഴും വളവുകളിലും തിരിവുകളിലും
ഏറെ നേരം ശങ്കിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന വിഡ്ഢിയുടെ പുസ്തകതാളിലെ പൂജ്യമാണ് പ്രണയം !! (തുഷാര ആര്‍ )


ഓരോ പ്രണയവും മണ്ണിനെ കൊതിപ്പിച്ചുപോകുന്ന ഓരോ വേനല്‍ മഴകളാണ് .
ഓരോ പ്രണയാന്ത്യവും തീര്‍ച്ചയായും ഓരോ കുരിശുമരണങ്ങളാണ് (ലിനീഷ് എം )



ചിത്രഗുപ്തന്റെ പുസ്തകത്തില്‍ ചിത്രശലഭങ്ങളുടെ ആയുസ്സാണ് പ്രണയത്തിനെന്നു പറഞ്ഞത് നീ തന്നെയാണ് .
പ്രണയം പ്രണയതെപ്പോലെ സുന്ദരമല്ലെന്നു പറഞ്ഞതും (രൂപേഷ് പോള്‍)


എന്‍റെ ആത്മാവില്‍ യുഗങ്ങളായ്‌ കത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ,
ഹൃദയച്ചുംബനത്തിന്നവസാന കവിത
നിന്‍റെ വിരലില്‍ മുദ്രണം ചെയ്ത് ഞാന്‍ മൌനിയാവട്ടെ (കെ ടി സൂപ്പി )

നമ്മളൊന്നിച്ചിരുന്നോരിടങ്ങളില്
നമ്മളെ ചേര്ത്തണച്ചതാം കാറ്റുകള്‍ ,
എന്‍റെ നെഞ്ഞിടിപ്പോടെത്തടുത്തു നിന്‍
നെഞ്ജുമൊപ്പം തുടിചൊരാമാത്രകള്‍
എന്നിലെയ്ക്കണഞ്ഞാലും പ്രണയമേ
മുന്തിരിച്ചാറെടുത്തു വെയ്ക്കുന്നു ഞാന്‍
ചില്ലുപാത്രമെറിഞ്ഞുടച്ചുന്മത്ത-
നൊമ്പരങ്ങളില്‍ നമ്മള്‍ ലയിക്കുക (വിജയലെക്ഷ്മി )

ഒരു സ്ത്രീയെ സ്നേഹിക്കുകയെന്നാല്‍
കാറ്റും കോലും നിറഞ്ഞ കടലില്‍ മേഖങ്ങള്‍ക്ക് കീഴില്‍ പുതിയൊരു ഭൂഖണ്ഡം തേടി
കപ്പല്‍ ഇറക്കുകയെന്നാനര്‍ത്ഥം (സച്ചിദാനന്തന്‍ )


ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്നെകുറിച് ചോദിച്ചാല്‍ നീ അവയ്ക്കെന്തു ശിക്ഷ കൊടുക്കും ?
നേരമായ് തീരുമാനിക്കാന്‍ .എന്നെ അന്വേഷിച്ചിറങ്ങിയിട്ടുണ്ടവ നാലുവഴിയ്ക്കും
വീടുവീടാന്തരം കേറുന്ന കൂട്ടത്തില്‍ നിന്റെയടുതും വരാതിരിക്കില്ല (പി രാമന്‍ )


ജെസ്സീ നിനെക്കെന്തു തോന്നി
പെത്തഡിന്‍ തുന്നിയ മാന്ത്രികപ്പട്ടില്‍ നാം
സ്വപ്നശൈലങ്ങളില്‍ ചെന്ന് ചുംബിക്കവേ
ഉത്തുങ്കതകളില്‍ പാര്‍വതീശങ്കര-
തൃഷ്ണകള്‍ നേടിക്കിതചാഴ്ന്നിറങ്ങെ
-------------------------
-------------------------
ജെസ്സീ ..നിനക്കെന്തു തോന്നി ? (കുരീപ്പുഴ ശ്രീകുമാര്‍ )

എന്‍റെ ശരീരം കൊണ്ടും ബുദ്ധി കൊണ്ടും ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു .ഹൃദയം കൊണ്ടല്ല .ഹൃദയം എന്നത് വെറുമൊരു കവിസങ്കെതമാണ് ആ അവയവം എവിടെയാണെന്ന്
എനിയ്ക്കറിയില്ല .നെഞ്ഞത്ത് കൈ വെച്ചാണ്‌ അവര്‍ അതിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത് .എന്നാല്‍ ആ ഭാഗത്തുള്ളത് ഹൃദ്രോഗികളെ കൊള്ളുന്ന ഒരവയവമാണ് .അതുകൊണ്ട് ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ സ്നേഹിക്കാന്‍ ഒരു പ്ലുംബെര്‍ക്കെ കഴിയു .എന്‍റെ സ്നേഹം എന്‍റെ സിരാഖടനയിലെ ഒരു കലാപമാണ്‌ .ഏതായാലും ഒരുമിച്ച് ഹൃദയം പൊട്ടി ചാവില്ല നമ്മുടെ കൂട്ടുപ്രതിഭ .എനിയ്ക്ക് മുമ്പ് നീ മരിക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു .
ഞാന്‍ സ്നേഹിക്കുന്ന ഓരോ വ്യക്തിയും എനിയ്ക്ക് മുമ്പേ നശിക്കും .എങ്കില്‍ മാത്രമേ എല്ലാ നഷ്ടങ്ങളും എന്ടെതാവു (മേതില്‍ )



സരസൂ, നീ എന്നെ ഓര്‍ത്ത് അത്ഭുതപ്പെടുകയാണോ ? കര്‍ക്കിടകത്തില്‍ മഴ കോരിചോരിയുമ്പോള്‍ ഇരുണ്ട കോണിപ്പടിയുടെ മധ്യത്തില്‍ വെച്ച് മനപ്പൂര്‍വമായി കൂട്ടിമുട്ടാന്‍ അവസരമുണ്ടാക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ച്
കൊരിതരിപ്പുകള്‍ പകര്‍ന്ന് പിടിവിട്ടു പോകുമ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ സരസൂ ? നന്ദിയില്ലാതെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് 'ഇനി ഇതാവര്‍ത്തിക്കരുത് ' എന്നായിരുന്നു (എം ടി )



എത്രയൂതിക്കത്തിച്ചിട്ടും അവള്‍ തീപിടിക്കാതെ കിടന്നു
അവളില്‍ കുതിര്‍ന്ന് കുതിര്‍ന്ന് ഞാന്‍ കേട്ടുപോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു (എം ആര്‍ രേണുകുമാര്‍ )


ഞാന്‍ ഉദ്യാനത്തില്‍ മഞ്ഞു വീണു കുതിര്‍ന്ന മണ്കിടക്കയിലെയ്ക്കു വീണു .മുല്ലമൊട്ടുകളുടെ പ്രഭയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ണ് പൂട്ടി .എന്‍റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒരു മുടിക്കെട്ട്‌ അഴിഞ്ഞു വീണു .
പുഷ്പങ്ങള്‍ ചൊരിയുന്നത് അവളുടെ ശിരസ്സില്‍ നിന്നാണ് ( ബി മുരളി )



അവസാന വരി എഴുതിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പുറത്തെ കട്ടില്‍ അന്നയുടെ മണം നിറഞ്ഞു .മെഴുകുതിരിനാളം കാറ്റില്‍് അണഞ്ഞു .ഇരുട്ടില്‍ നിന്നും വളകിലുക്കത്തോടെ ഒരു കൈ നീണ്ടു .അതവളുടെതയിരുന്നു .
നിഴലും ഇരുട്ടും ഇണചേര്‍ന്ന ആ രാത്രിയില്‍ അവളുടെ തണുത്ത വിരലുകളില്‍ പിടിച്ച് അറിയാത്ത വഴികളിലേയ്ക്ക് ഞാനിറങ്ങി .വെളിച്ചത്തിന്റെ ഏതെങ്കിലും ദ്വീപ്‌ കറുത്ത കടലില്‍ എവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടാകുമെന്നുതന്നെ ഞാന്‍ വിശ്വസിച്ചു ..അല്ല ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിച്ചു (മധുപാല്‍)

നിനക്കറിയില്ല മരവികല്‍ക്കെല്ലമാപ്പുരം ഞാനും നീയും മാത്രമുള്ള എന്റെ ഏകാഗ്രമായ മനസ്സില്‍ നിഥിപോലെ നിന്നെ ഞാന്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നതെന്തിനെയാണ് .
അയാള്‍ പറഞ്ഞത് ഒരു കവിതയായിരുന്നു .അയാളുടെതല്ലാത്ത  കവിത .അയാളുടെ ആത്മാവില്‍ നിദ്രാസ്വപ്നങ്ങളില്‍ പോലും ആ വരികള്‍ മുഴങ്ങാറുണ്ട് .അയാള്‍
പറഞ്ഞത് അവള്‍ക്കു വ്യക്തമായില്ല.എന്താണ് പറഞ്ഞതെന്ന് അവള്‍ ചോദിച്ചു. അയാള്‍ കവിതയുടെ അടുത്ത വരികള്‍ ഒരുവിട്ടു.
ഞാന്‍ മറക്കനാശിക്കുന്നു...നിന്നെ തിരിച്ചറിയുന്നതിനു മുമ്പുള്ള വര്‍ഷങ്ങളോളം നീണ്ടുനിന്ന നിഷ്ഫലതയെ ,നീ പോയിക്കഴിഞ്ഞ് രഹസ്യങ്ങളില്ലാതെ ജീവിക്കുന്നതിന്റെ വിവശതയെ.
മറക്കനഗ്രഹിക്കുന്നെങ്ങിലും അതെല്ലാം വീണ്ടും വീണ്ടും മനസിലേയ്ക്ക് കടന്നു വന്ന് എന്നെ കരയിക്കുന്നു            
( വി ആര്‍ സുധീഷ്‌ )

മെലിഞ്ഞു നീണ്ട് രോഗിയെപ്പോലെയുള്ള ആ മനുഷ്യന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു നിമിഷം പിടഞ്ഞ ആ വിഷമം എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്നെ വിട്ടുപോയില്ല .
ഓര്‍ത്തോര്‍ത്ത് ഇരിക്കെ ,എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലും വേദന പൊടിഞ്ഞു ...പിന്നെ ....പിന്നെ ...ഞാന്‍ അതിശയകരമായ ആ സത്യം (എല്ലാ പുസ്തകങ്ങളിളില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി )
തിരിച്ചറിഞ്ഞു ..ആ വേദന ....ഹൃദയം പരിചെടുക്കുന്നപോലെയുള്ള ആ നൊമ്പരം ...ദൈവമേ അതായിരുന്നല്ലോ പ്രണയം .  (ഹരിദാസ്‌ കരിവെള്ളൂര്‍)